భారత రాజకీయాలు - గతిశీలత

ప్రపంచంలో అతిపెద్ద ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థ ఉన్న భారతదేశంలో రాజకీయాల గతిశీలత (పరిణామక్రమం) సహజంగానే ఆసక్తి రేకెత్తిస్తుంది. మార్పునకు గురికావటం మానవ నైజం. మనిషితో పాటు తనపై ప్రభావం చూపే సమాజం, దాని అంతర్భాగాలైన రాజకీయ, ఆర్థిక, సాంఘిక, సాంస్కృతిక వ్యవస్థలు ఎన్నో మార్పులకు గురవుతాయి. మనిషి సమాజంపై ప్రభావం చూపితే, సమాజం కూడా మనిషిని ప్రభావితం చేస్తుంది. సమాజంలోని రాజకీయ వ్యవస్థ కూడా అనేక మార్పులకు గురవుతుంది. ఈ క్రమంలో భారత రాజకీయాల గతిశీలతపై విశ్లేషణ...

స్వాతంత్రోద్యమ కాలంలో రాజకీయాలు ప్రధానంగా అగ్రకులాలు, ధనికులు, విద్యావంతుల చుట్టూ తిరిగేవి. ఈ పరిస్థితిని మహాత్మాగాంధీ జాతీయ ఉద్యమంగా రూపాంతరం చేసినప్పటికీ, సాధారణ ప్రజలు రాజకీయాల్లో కీలకం కాలేదు. నాయకుల పిలుపుమేరకు స్పందించినప్పటికీ, అది ఎంతో సేపు నిలవలేదు. దీంతో రాజకీయాలు సాధారణ ప్రజల జీవన స్రవంతిలో భాగం కాలేదు. దీనికి బలమైన కారణం సంప్రదాయ సంస్కృతి. అధికారంలో ఉన్నవారిని ప్రశ్నించటాన్ని మన సమాజం హర్షించదు. కులవ్యవస్థ దీన్ని మరింత బలపరిచింది. ఈ ధోరణి భారత జాతీయోద్యమంలో అతివాదానికి అవకాశమివ్వలేదు. భగత్‌సింగ్, సుభాష్‌చంద్రబోస్ వంటి నాయకులకు తగిన ప్రాముఖ్యత లభించకపోవటానికి ఇదో కారణం.

సగటు పౌరుడి ధోరణి
కాంగ్రెస్ పార్టీ ఆవిర్భావం, జాతీయోద్యమంలో దాని చురుకైన పాత్ర సగటు భారతీయున్ని అంతంతమాత్రంగానే ప్రభావితం చేసింది. ఇది పాశ్చాత్య విద్య, భావాలకు ప్రభావితులైన కొద్దిమంది ఉత్తరాది ఉన్నత వర్గాల వారికి వేదికగా మారింది. సగటు భారతీయునిలో రాజకీయ చైతన్యం తక్కువగా ఉంది. 1919, 1935 భారత ప్రభుత్వ చట్టాలు పరిమిత ఓటుహక్కు కల్పించి, సమాజంలో ఉన్నత (Elite) వర్గాలను కొంతవరకు ఊరడించాయి. అయితే జాతీయోద్యమం.. ప్రజల్లో ప్రభుత్వంపై ప్రతికూల వైఖరిని కలిగించింది. ప్రభుత్వ విధానాలను శంకించటం, శాసనోల్లంఘన, సహాయ నిరాకరణోద్యమం వంటివి బ్రిటిష్‌వారి వైఖరిలో మార్పుతెచ్చాయి. కానీ, స్వాతంత్య్రానంతరం కూడా సగటు పౌరుడు అదే ధోరణిని కనబరుస్తున్నాడు. ఇది భారత రాజకీయ సంస్కృతిలో అంతర్భాగమైంది.

స్వాతంత్య్రానంతర పరిస్థితులు
స్వాతంత్య్రం తర్వాత వయోజన ఓటుహక్కు, క్రమంతప్పని నిష్పక్షపాత ఎన్నికలు, కేంద్ర, రాష్ట్ర ప్రభుత్వాల సంక్షేమ కార్యక్రమాల అమలు ప్రజల్లో ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థ, రాజకీయాలపై సానుకూల వైఖరిని కలిగించాయి. కానీ, ఇది తొలి రెండు దశాబ్దాలకే పరిమితం. కేంద్రం, రాష్ట్రాల్లో అధికారం కైవసం చేసుకున్న కాంగ్రెస్ పార్టీ, దాని నేతలు... ప్రజలతో పోషకుడు- సేవార్థి (Patron-Client) తరహాలో వ్యవహరించారు. సగటు పౌరునికి ప్రధానంగా వెనుకబడిన, బలహీన వర్గాల ప్రజల్లో రాజకీయ చైతన్యం, సాధికారత కలిగించేందుకు ఎలాంటి చొరవ చూపలేదు. షెడ్యూల్డు కులాలు, తెగలు ఓటుబ్యాంకులుగా పనిచేశాయి. రిజర్వేషన్లు, మిగులు భూమి పంపిణీ వంటి జనాకర్షక కార్యక్రమాలు కాంగ్రెస్ పార్టీకి ఓట్లు సమకూర్చాయి. అధికార పార్టీ, దాని నాయకులకు విధేయులుగా ఉండటం స్వాతంత్య్రానంతర మొదటి మూడు దశాబ్దాల్లో ఏర్పడిన రాజకీయ సంస్కృతి. రాజకీయాల్లో గతిశీలత/క్రియాశీలత అంతంతమాత్రమే!

వంశపారంపర్య రాజకీయాలు
నెహ్రూ తర్వాత స్వల్పకాలంలో ఇందిరాగాంధీ ప్రధాని కావటం, అదే పంథాలో వివిధ రాష్ట్రాల ముఖ్యమంత్రులు తమ కుటుంబ సభ్యులకు పదవులు కట్టబెట్టడం వారసత్వ రాజకీయాలకు నాంది పలికింది. ‘కొందరికి నాయకత్వ లక్షణాలు పుట్టుకతోనే వస్తాయ’నే వాదన బహుళ ప్రచారంలోకి వచ్చింది. వ్యక్తిపూజ ఇందిరాగాంధీ హయాంలో పరాకాష్టకు చేరుకుంది. ఆమె క్రియాశీల రాజకీయాల్లో ఉన్నప్పుడే ముందు సంజయ్‌గాంధీని, ఆ తర్వాత రాజీవ్‌గాంధీని వారసులుగా ప్రకటించటం అస్తిత్వ రాజకీయాల (identity politics)కు నిదర్శనం. ఒకప్పుడు ఒక పార్టీకి పరిమితమైన ఈ జాఢ్యం, ప్రస్తుతం దాదాపు అన్ని ప్రాంతీయ పార్టీలకు విస్తరించింది.

నేరపూరిత రాజకీయాలు
స్వాతంత్య్రం వచ్చిన తర్వాత మొదటి రెండు దశాబ్దాల కాలంలో ఎక్కువ మంది ప్రజాప్రతినిధులు స్వాతంత్య్రోద్యమంలో చురుగ్గా పాల్గొన్న, దేశసేవా తత్పరత కలిగినవారు. బ్యాలెట్ పెట్టెలు ఎత్తుకుపోవటం, వాటిలో నీళ్లు, సిరా పోయటం, బ్యాలెట్ పత్రాలు చించటం వంటి సంఘటనలు జరిగినా, మొత్తంమీద ఎన్నికలు నిష్పక్షపాతంగా జరిగాయి. కొందరు అభ్యర్థులు సంఘ విద్రోహశక్తుల మద్దతు పొందినప్పటికీ, అది ప్రమాదకరంగా పరిణమించలేదు. కానీ, మూడు, నాలుగు దశాబ్దాల్లో నేరపూరితులు ఎన్నికల బరిలో దిగటం పరిపాటైంది. రాజకీయ పక్షాలు వారి మద్దతు కోరటం సాధారణమైంది. ప్రస్తుత పరిస్థితిని చూస్తే కనీసం 30 శాతం ప్రజాప్రతినిధులు నేరచరిత్ర కలిగిన వారు కావటం నేరపూరిత రాజకీయాలకు అద్దంపడుతోంది. 1993, అక్టోబరు నాటి వోరా కమిటీ నివేదిక.. నేరపూరిత రాజకీయాలను ఆధార సహితంగా నిరూపించింది. నేడు ఎన్నికల్లో పాల్గొంటున్న కొందరు అభ్యర్థులు విజయం సాధించటానికి సంఘ విద్రోహశక్తుల మద్దతు తీసుకోవటాన్ని అనివార్యంగా భావిస్తున్నారు. ఇది సహజంగా రాజకీయాలపై విరక్తి, ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థపై నమ్మకం సడలటం వంటి పరిణామాలకు దారితీస్తుంది.

రాజకీయాల్లో అవినీతి
సశ్చీలత, నిరాడంబరత కలిగిన లాల్‌బహదూర్‌శాస్త్రి, మొరార్జీ దేశాయ్ వంటి వారు ప్రస్తుత రాజకీయాల్లో అరుదు. ప్రస్తుత, మాజీ ముఖ్యమంత్రులు; కేంద్ర, రాష్ట్ర మంత్రులు; సీనియర్ అధికారులు, వారి కుటుంబ సభ్యులు ఎన్నో కుంభకోణాల్లో ఇరుక్కున్నారు. ఇప్పటి రాజకీయ వాతావరణంలో ‘అవినీతి ఒక జీవన విధానమైంది’. దీనికి 2జీ స్ప్రెక్టం, కామన్వెల్త్ క్రీడలు, బొగ్గు కుంభకోణాలు ఉదాహరణలు. బిలియన్ల కొద్దీ ప్రజాధనం రాజకీయ నేతల జేబుల్లోకి వెళ్లింది. ఈ నేపథ్యంలో అన్నా హజారే నాయకత్వంలో 2011లో అవినీతి వ్యతిరేక ఉద్యమం ప్రారంభమైంది. సమాచార హక్కు చట్టం అవినీతి కార్యకలాపాలను వెలికితీసేందుకు చాలా వరకు ఉపయోగపడింది. దీన్ని విద్యావంతులు, పట్టణ ప్రాంత యువత ఆయుధంగా ఉపయోగించారు. మీడియా, సామాజిక మాధ్యమం మధ్యతరగతి ప్రజానీకాన్ని చైతన్యవంతం చేయటంలో ప్రముఖపాత్ర పోషించింది. అవినీతి వ్యతిరేక ఉద్యమానికి తలొగ్గి, యూపీఏ సర్కార్ లోక్‌పాల్ వ్యవస్థను ఏర్పాటు చేసే చట్టాన్ని పార్లమెంటులో ఆమోదింపజేసింది. కానీ, లోక్‌పాల్ వ్యవస్థ ఇప్పటికీ పనిచేయటం ప్రారంభించలేదు. ఈ ఉద్యమం పట్టణ, మధ్యతరగతి ప్రజల్లో ప్రజాస్వామ్యంపై విశ్వాసం సన్నగిల్లేలా చేసింది.

ఆమ్‌ఆద్మీ పార్టీ
అవినీతిపై పోరాటం నేపథ్యంలో ఆమ్‌ఆద్మీ పార్టీ 2012లో ఆవిర్భవించింది. బ్రష్టుపట్టిన రాజకీయ వ్యవస్థను కూలంకషంగా ప్రక్షాళిస్తామని ప్రకటించింది. దీని లక్ష్యం వ్యవస్థను మార్చటం. 2013 ఢిల్లీ శాసనసభ ఎన్నికల్లో రెండో పెద్ద రాజకీయ పక్షంగా అవతరించి, కాంగ్రెస్ పార్టీ మద్దతుతో ఆప్ 49 రోజులు మాత్రమే అధికారంలో కొనసాగింది. 2015లో జరిగిన ఎన్నికల్లో 70 స్థానాలకు, 67 స్థానాలు గెలుచుకొని, ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేసి, ప్రస్తుతం అధికారంలో కొనసాగుతోంది. సంప్రదాయ రాజకీయాలు; ధన, కండబలం; కుల, మత, ప్రాంతీయతత్వంతో ఎన్నికలు నడుస్తుంటే ఆమ్‌ఆద్మీ పార్టీ వీటన్నింటికీ అతీతంగా ప్రజల విశ్వాసాన్నే నమ్ముకుంది. అతి తక్కువ కాలంలో అధికారం చేపట్టింది. ఈ పరిణామం భారత రాజకీయ గతిశీలతకు చక్కని ఉదాహరణ.

వెనుకబడిన తరగతులు-చైతన్యం
మండల్ కమిషన్ సిఫార్సుల అమలు వెనుకబడిన వర్గాల రాజకీయ చైతన్యానికి దోహదపడ్డాయి. వెనుకబడిన వర్గాల నేతలు.. ‘ఓట్లు మావి, అధికారం మీదా?’ అనే నినాదాన్ని లేవనెత్తి, ప్రాంతీయ పార్టీలు స్థాపించి క్రమేపీ అనేక రాష్ట్రాల్లో అధికారం కైవసం చేసుకున్నారు. మరోవైపు కేంద్రంలో జాతీయ పార్టీలు బలహీనపడటంతో సంకీర్ణ ప్రభుత్వాల ఏర్పాటులో ప్రాంతీయ పార్టీలు కీలకమయ్యాయి. ప్రాంతీయ పార్టీల అధినేతలు జాతీయ రాజకీయాలను తమ గుప్పిట్లోకి తీసుకోవటంలో కొంతవరకు సఫలీకృతులయ్యారు. ఈ పరిణామం బలహీన వర్గాలకు రాజకీయ సాధికారత కలిగించటంలో తోడ్పడినప్పటికీ, సంకుచిత రాజకీయాలకు ప్రాధాన్యం పెరిగింది. ఎన్నికల్లో కుల, ప్రాంతీయ ధోరణులు పెచ్చుమీరాయి. సగటు భారతీయునిలో ప్రాంతీయ, కులతత్వం పెరిగింది. అనేక సందర్భాల్లో ప్రాంతీయ, వర్గ ప్రయోజనాల పోరాటంలో జాతీయ ప్రయోజనాలు పణంగా మారాయి. రాజకీయ అనిశ్చితి, పాలనలో స్తబ్ధత నెలకొంది. ఇవి దేశ సమగ్రతను సవాలు చేసే స్థితికి చేరుకున్నాయి. ప్రస్తుతం దేశ పౌరునిలో నేను భారతీయుడననే భావన కంటే ప్రాంతీయతత్వ భావన ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తోంది.

సమాఖ్య రాజకీయాలు
సంకీర్ణ ప్రభుత్వాలు, ప్రాంతీయ పార్టీల ఆవిర్భావం పరోక్షంగా సమాఖ్య వ్యవస్థ బలపడేందుకు దోహదం చేశాయి. రాష్ట్రాలు మరింత ఆత్మవిశ్వాసంతో వ్యవహరిస్తూ, కేంద్రం ఏకపక్ష విధానాలను నిరోధిస్తున్నాయి. ఈ పరిణామం సమాఖ్య వ్యవస్థను పటిష్టం చేసేందుకు దారితీస్తోంది. ప్రధాని నరేంద్ర మోడీ అభిప్రాయంలో.. ‘సహకార, పోటీ సమాఖ్య వ్యవస్థ రూపొందుతుంది’.

ఈశాన్య సరిహద్దు రాష్ట్రాల రాజకీయాలు
ఆరు, ఏడు, ఎనిమిది దశకాల్లో ఈశాన్య సరిహద్దు రాష్ట్రాల్లో వేర్పాటువాద ధోరణి ఉద్ధృతంగా ఉండేది. ఇప్పటికీ ఆ పోకడలు ప్రస్ఫుటమవుతున్నప్పటికీ నాగాలాండ్, మణిపూర్ రాష్ట్రాలు మినహా మిగిలిన రాష్ట్రాల్లో వేర్పాటు వాద, విప్లవ భావాలు కొంత వరకు తగ్గాయనవచ్చు. కానీ, ఈ ప్రాంత ప్రజలు జాతీయ స్రవంతితో మమేకం కావటానికి మరికొంత సమయం పడుతుంది.

ఉగ్రవాద రాజకీయాలు
దేశంలో వివిధ ప్రాంతాల్లో ఉగ్రవాదం ఊపందుకుంటోంది. ఛత్తీస్‌గఢ్, జార్ఖండ్, బీహార్, మధ్యప్రదేశ్, ఒడిశా, తెలంగాణ తదితర రాష్ట్రాల్లో నక్సల్స్ ప్రభావం గణనీయంగా ఉంది. పారిశ్రామికీకరణ, అభివృద్ధి పేరుతో దళితులు, ఆదివాసీలు ఎంతో దోపిడీకి గురయ్యారు. దీంతో సహజంగానే వీరు అతివాద ఉద్యమాలకు ప్రభావితులయ్యారు. అటవీ సంపద, ఖనిజ సంపదలకు సహజ సంరక్షకులుగా తరతరాలుగా వ్యవహరిస్తున్న వీరికి స్థానభ్రంశం కలిగి, పుట్టిపెరిగిన చోటే కాందిశీకులయ్యారు. వీరికి పునరావాసం కల్పించటంలో ప్రభుత్వాలు విఫలమయ్యాయి. దీంతో ఆయా వర్గాల నుంచి ప్రతిఘటన ఎదురవుతోంది. ప్రస్తుతం నక్సల్స్ సమస్య జాతీయ భద్రతకు పెనుసవాలుగా మారింది. దేశ జనాభాలో దాదాపు 22 శాతం ఉన్న అణగారిన వర్గాల ప్రజలు రాజకీయ స్రవంతిలో అంతర్భాగాలైనట్లు కనిపించటం లేదు.

ఏం చేయాలి?
జనాభా పెరుగుదలకు అనుగుణంగా అభివృద్ధి జరక్కపోవటం, ప్రగతి ఫలాలు సంపన్న, మధ్యతరగతి పట్టణవాసులకే అందటం దేశంలో ఎక్కువశాతం ప్రజల్లో నిరాశ, నిస్పృహలకు దారితీస్తున్నాయి. ప్రపంచీకరణ నేపథ్యంలో సంక్షేమ కార్యక్రమాలను నీరుగార్చటం, పాలనా యంత్రాంగ తిరోగమనం వంటివి సగటు పౌరునిలో రాజకీయాలపై ప్రతికూల వైఖరిని ఏర్పరుస్తున్నాయి. వీటి పర్యవసానంగా హింసా రాజకీయాలు; అవినీతి, నేరచరిత రాజకీయాలు; ప్రాంతీయ, కుల, మతతత్వం బలపడుతున్నాయి. ఇవన్నీ భారత రాజకీయాల గతిశీలతకు ప్రతిబింబాలు. అయితే తోటి వర్థమాన దేశాల రాజకీయాల గతిశీలతతో పోల్చితే భారత రాజకీయాలు ఎన్నో రెట్లు మెరుగ్గా ఉన్నాయి. అవినీతి, అసమర్థత, అసమానత వంటి వాటిని అదుపులో పెడితే, భారతదేశం ప్రపంచంలో అర్థవంతమైన, అతిపెద్ద ప్రజాస్వామ్య దేశంగా కొనసాగడానికి ఢోకా లేదు.
- డా॥బి.జె.బి. కృపాదానం, సివిల్స్ సీనియర్ ఫ్యాకల్టీ, ఆర్.సి. రెడ్డి స్టడీ సర్కిల్

కొత్త పంచాయితీ..

రాజ్యాంగంలోని ఆర్టికల్ 20,21 ప్రతి వ్యక్తికీ తన ఆహార అలవాట్లతో పాటు అన్ని హక్కులకూ హామీ ఇచ్చింది. ప్రతి వ్యక్తికీ తనదైన ఆహరపుటలవాట్లు కలిగి ఉండి, నచ్చినది తినే హక్కు ఉన్నది. దీన్ని ఎవరు ఏ రూపంలో నియంత్రించినా వ్యక్తి స్వేచ్ఛకు భంగకరమేగాక, రాజ్యాంగ ఉల్లంఘనగా చెప్పక తప్పదు. కానీ మన పాలకులు ఏదో ఒక సాకుతో పశు వధను నియంత్రించేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఈ నెల పదిహేడవ తేదీన మాంసాహార అమ్మకం మీద ఉన్న నిషేధంపై బొం బాయి హైకోర్టు స్టే విధించడంతో ఈ వివాదానికి తాత్కాలిక తెర పడ్డది. అయితే ఆ రోజున కబేళాలు పనిచేయకూడదని, అమ్మకం సాగించ వచ్చునని న్యాయస్థానం స్పష్టం చేసింది. జైన పర్వదినమైన పర్యూషణ్ సందర్భంగా మహారాష్ట్ర ప్రభుత్వం మాంస విక్రయాన్ని నిషేధించడంపై కొద్ది రోజులుగా వివాదం సాగుతున్నది. బీజేపీ మొదట వారం రోజుల నిషేధం విధించాలని భావించింది. కానీ మిత్రపక్షమైన శివసేన నుంచే వ్యతిరేకత వచ్చింది. దాంతో నాలుగు రోజులకు కుదించింది. అయినప్పటికీ వివాదం చల్లారలేదు. మాంస విక్రయందారుల పిటిషన్‌పై విచారణ జరిపిన హైకోర్టు అమ్మకానికి అనుకూలంగా స్పందించింది. ఈ కేసులో వాదోపవాదాలు సాగుతున్నప్పుడు హైకోర్టు చేసిన వ్యాఖ్యలు గమనార్హమైనవి. ముంబయి ప్రగతిశీలమైనదనే భావన ఉన్నది. కానీ ప్రభుత్వం తీసుకున్న చర్యలు తిరోగమనమైనవి అని కోర్టు వ్యాఖ్యానించింది. మేం (జైనుల) మనోభావాలను అర్థం చేసుకుంటు న్నాం. కానీ కొనుగోలు అనేది ఇష్టాన్ని బట్టి ఉంటుంది అని కోర్టు హితవు చెప్పింది. ఇంతకాలం మీరు పశువధపై నిషేధం విధించారు, కానీ మాంస విక్రయంపై కాదు అని న్యాయ స్థానం గుర్తు చేసింది. ప్రపంచీకరణ నేపథ్యంలో మన ధోరణిని మార్చుకోవాలని, ముంబయి ఆధునిక నగరమనీ, వరుసగా ఎనిమిది రోజుల నిషేధం తగదని కూడా సూచించింది. మాంసాహారం, శాకాహా రం అనేది ఆయా వ్యక్తుల ఇష్టాన్ని బట్టి ఉంటుంది. ఇక్కడ ఏది మంచిదనే చర్చ కాదు. పౌరుల స్వేచ్ఛ, హక్కులకు సంబంధించిన అంశమిది.మాంసాహారంపై ఈ మధ్య వివాదం చెలరేగడం వెనుక రాజకీయ కారణాలు ఉన్నాయనేది స్పష్టం. నిజానికి మహారాష్ట్రలో ఈ నిషేధం మొదలైంది 1994లో కాంగ్రెస్ హయాంలోనే. పదేండ్ల తరువాత రెండు రోజుల నిషేధాన్ని నాలుగు రోజులకు పొడిగించారు. అయితే ఈ నిషేధం కాగితాలకే పరిమితం అయింది తప్ప ఆచరణలో లేదు. ఇక దేశ వ్యాప్తంగా పరిస్థితిని గమనిస్తే సంఘపరివార్ ప్రబోధాలు, బీజే పీ ప్రభుత్వ విధానాలు ఈ వివాదాన్ని మరింత ముదరగొడుతున్నాయి. రెండు దశాబ్దాలుగా ఏదో రూపం లో పాలనా పగ్గాలు చేపట్టిన తర్వాత తమ మెజారిటీ వాద విధానాలను ప్రజలపై రుద్దేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నాయి. మొత్తం సమాజాన్ని హైందవీకరణ చేసే పని ని చాపకింది నీరులా చేసుకుంటూ పోతున్నాయి. ఈ క్రమంలోనే మహారాష్ట్ర, గుజారాత్, హర్యానా బీజేపీ పాలిత రాష్ర్టాల్లో మాంసం అమ్మకాలపై నిషేధం విధిస్తూ ఆయా ప్రభుత్వాలు చట్టాలు చేశాయి. అయి తే ఈ సారి మహారాష్ట్ర ప్రభుత్వం జైనుల మతపరమై న పర్యూషణ ఉత్సవాలను సాకుగా తీసుకుని మాం సం అమ్మకాల నిషేధాన్ని తెరమీదికి తెచ్చింది. అంతే కాదు ముంబాయి శివారు ప్రాంతాల్లో కూడా గోమాంస అమ్మకాలను నిషేధిస్తూ ఉత్తర్వులు జారీ చేసింది. ఈ చట్టం ప్రకారం ఎవరైనా గోమాంసాన్ని విక్రయించినా, గోవధకు పాల్పడ్డా ఐదేళ్ల జైలు శిక్ష, లేదా పదివేల రూపాయల జరిమానా విధిస్తారు. పశువధ, మాంస విక్రయాల నిషేధం మొగలు రాజు అక్బర్ కాలంనుంచీ అమలులో ఉన్నదని సంఘ పరివార్ పెద్దలు చెప్పుకొస్తున్నారు! దానికి తోడు ఇతిహాసాలు, పురాణాల్లో గోవును పవిత్రమైనదిగా చెప్పిన విషయాలను చెప్పుకొస్తూ నిషేధాన్ని సమర్థించుకుంటున్నారు. రాజ్యాంగంలోని ఆర్టికల్ 20,21 ప్రతి వ్యక్తికీ తన ఆహార అలవాట్లతో పాటు అన్ని హక్కులకూ హామీ ఇచ్చింది. ప్రతి వ్యక్తికీ తనదైన ఆహరపుటలవాట్లు కలిగి ఉండి, నచ్చినది తినే హక్కు ఉన్నది. దీన్ని ఎవరు ఏరూపంలో నియంత్రించినా వ్యక్తి స్వేచ్ఛకు భంగకరమేగాక, రాజ్యాంగ ఉల్లంఘనగా చెప్పక తప్పదు. కానీ మన పాలకులు ఏదో ఒక సాకుతో పశు వధను నియంత్రించేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఇప్పటికే గోవధ చేశారని మహారాష్ట్రలో ముగ్గురిని అరెస్టు చేశారు. సంబంధిత అవసరమైన పత్రాలన్ని ఉన్నా గోవులను తీసుకు పోతున్న పది లారీలను రాష్ట్ర సరిహద్దుల్లోనే నిలిపేశారు. అంతే కాదు, మహారాష్ట్ర మంత్రి ఒక అడుగు ముందుకేసి గోవధపై ఆధారపడే వారంతా.. ఆవుపేడను, ఆవు మూత్రాన్ని అమ్ముకొని బతకాలని సూచించడంలోని హేళననూ, వారంటే అతనికున్న ఛీత్కారభావాన్ని పసిగట్టవచ్చు. ప్రజల్లో ఐక్యతను, జీవన ప్రమాణాలను పెంచేందుకు మాత్రమే పాలనా విధానాలు ఉండాలి. మెజారిటీ వాదం, ఆధిపత్య విధానాలతో ఆర్‌ఎస్‌ఎస్ శక్తులు ప్రభుత్వ విధానాలను ప్రభావితం చేయకుండా చూడాల్సిన బాధ్యత అందరిది. భిన్న మతాలు, జాతుల సమ్మేళనంగా తరతరాలుగా భిన్నత్వంలో ఏకత్వంగా సహజీవనం చేస్తున్న ప్రజల్లో విభజన రేఖలు గీసే చర్యలు ప్రమాదకరమైనవి.

భారత రాజ్యాంగం -బిట్స్

1. రాజ్యాంగ పరిహార హక్కును రాజ్యాంగం యొక్క ఆత్మ మరియు హృదయం అని ఎవరు వర్ణించారు?

(డా|| బి.ఆర్‌. అంబేద్కర్‌)

2. ఆత్యయిక పరిస్థితులలో 'ప్రాథమిక హక్కులను' నిలుపు చేసే అధికారం ఎవరికి వుంది? (రాష్ట్రపతి)

3. 'ప్రాథమిక విధులు' ఎన్నవ రాజ్యాంగ సవరణ ద్వారా రాజ్యాంగంలో చేర్చ బడ్డాయి? (42వ సవరణ)

4. ఆదేశ సూత్రాల ముఖ్య ఉద్దేశ్యం ఏమిటి? (శ్రేయోరాజ్య స్థాపన)

5. ఎన్నవ రాజ్యాంగ సవరణ 'ఆదేశిక సూత్రాలకు ప్రాథమిక హక్కులపై అధిక్యత'ను కల్పిం చింది?(42వ రాజ్యాంగ సవరణ)

6. ఎన్నవ రాజ్యాంగ సవరణ ద్వారా తిరిగి 'ప్రాథమిక హక్కు లకే ఆదేశ సూత్రాలపై ఆధిక్యత' ను కల్పించబడింది?

(44వ సవరణ)

7. మనదేశానికి కార్యనిర్వహణ అధిపతి ఎవరు? (రాష్ట్రపతి)

8. పార్లమెంటు ఆమోదించిన ప్రతి బిల్లు ఎవరి ఆమోదం పొందితేే చట్టమవుతుంది? (రాష్ట్రపతి)

9. 'సామ్యవాద, లౌకిక, జాతీయ సమైక్యత' పదాలను ఎన్నవ రాజ్యాంగ సవరణ ద్వారా ప్రవేశికలో చేర్చారు?

(42వ రాజ్యాంగ సవరణ)

10. 'రాజ్యాధిపతిని ప్రజలేఎన్నుకొనే రాజ్యాన్ని' ఏమంటారు?

(గణతంత్ర రాజ్యం)

11. జమ్మూ-కాశ్మీర్‌కు ప్రత్యేక ప్రతిపత్తిని కల్పిస్తున్న అధి కరణం ఏది?(అధికరణం 370)

12. జమ్మూ - కాశ్మీర్‌ రాజ్యాంగాధి నేతను పూర్వం ఏమని పిలిచే వారు? (సదర్‌-యి-రియాసత్‌)

13. ప్రస్తుతం రాజ్యాంగాధినేతను ఏమని పిలుస్తున్నారు? (గవర్నర్‌)

14. జమ్మూ-కాశ్మీర్‌ ప్రభుత్వ అధినేతను పూర్వం ఏమని పిలిచేవారు?(ప్రధానమంత్రి)

15. ప్రస్తుతం ప్రభుత్వ అధినేతను ఏమని పిలుస్తున్నారు?

(ముఖ్యమంత్రి)

16. రాజ్యాంగసవరణలో అతి సుదీర్ఘ మైన సవరణ ఏది? (44వ రాజ్యాంగ సవరణ)

17. 'మినీ రాజ్యాంగం' అని పేరు పొందిన సవరణ ఏది? (42వ రాజ్యాంగ సవరణ)

18. రాజ్యాంగంలోని ఏ షెడ్యూల్‌లో 'అధికార విభజన' గురించి తెలిపారు?

(7వ షెడ్యూలు)

19. దేశ పాలనకు సంబంధించిన అంశా లను రాజ్యాంగం ఎన్ని జాబితాల క్రింద విభజించింది? (3 జాబితాలు. 1. కేంద్ర జాబితా 2. రాష్ట్ర జాబితా 3. ఉమ్మడి జాబితా)

20. కేంద్ర జాబితాలోని పాల నాంశాలపై చట్ట నిర్మాణాధికారం ఎవరికి ఉంది? (పార్లమెంటు)

21. రాష్ట్ర జాబితాలోని పాలనాంశా లపై చట్టాలను ఎవరు ఆమోదిస్తారు?

(రాష్ట్ర శాసనసభ)

22. ఉమ్మడి జాబితాలోని ఒక అంశంపై కేంద్ర, రాష్ట్రాలు ఆమోదించిన చట్టా లలో వైరుధ్యం ఉంటే ఎవరిచట్టం అమలులోకి వస్తుంది? (కేంద్రచట్టం)

23. రాజ్యాంగంలోని ఏ నిబంధన ప్రకారం 'ఎన్నికల సంఘం' భారతదేశంలో ఏర్పాటైంది? (నిబంధన 324)

24. ఎన్నికల సంఘానికి అధ్యక్షుడు ఎవరు? (ప్రధాన ఎన్నికల కమిషనర్‌)

25. ప్రధాన ఎన్నికల కమిషనర్‌ను ఏవిధంగా తొలగించవచ్చు?

(హాజరై, ఓటింగ్‌లో పాల్గొన్న సభ్యులలో మూడింట రెండు వంతుల మెజారిటీతో పార్లమెంటు అభిశంసన తీర్మానాన్ని ఆమోదించడం ద్వారా)

26. ప్రధానమంత్రికి ఇచ్చే జీతభత్యాలను ఎవరు యిస్తారు? (పార్లమెంటు)

27. లోక్‌సభ, రాజ్యసభ సభ్యుడు కానప్ప టికి, రెండు సభల కార్యకలాపాలలో పాల్గొనే అధికారం ఎవరికి ఉంది? (అటార్ని జనరల్‌)

28. విధి నిర్వహణలో భారతదేశంలోని అన్ని న్యాయస్థానాలలోకి ప్రవేశించే అర్హత ఎవరికిఉంది? (అటార్ని జనరల్‌)

29. మన రాజ్యాంగాన్ని అనుసరించి సార్వ భౌమాధికారం ఎవరి చేతుల్లో వుంది? (ప్రజలు)

30. రాజ్యాంగంను అనుసరించి, మన దేశంయొక్క పేరు ఏమిటి?

(భారత్‌ / ఇండియా)

31. మన రాజ్యాంగంలో 'ప్రాథమిక బాధ్యతలు' అనే అంశాన్ని ఎప్పుడు చేర్చారు? (1976)

32. ఈ మధ్య రాజ్యాంగంలోని ఏ అధి కరణకు సవరణ చేయాలనే అంశం చర్చలోనికి వచ్చింది?

(356వ అధికరణం)

33. 356వ అధికరణం దేనికి సంబం ధించినది? (రాష్ట్రాలలో రాష్ట్రపతి పాలనకు సంబంధించినది)

34. ఎవరి అధ్యక్షతన 'రాష్ట్రాల పునర్విభజన సంఘం' నియమించ బడింది?

(జస్టిస్‌ ఫజల్‌ అలి)

35. 77వ రాజ్యాంగ సవరణ ద్వారా ఏయే భాషలను రాజ్యాంగంలోని 8వ షెడ్యూల్‌లో చేర్చారు?

(నేపాలి, మణిపురి, కొంకణి)

Tags  భారత రాజ్యాంగం -బిట్స్ ,Political Science, Civics, GK Bits, 44వ రాజ్యాంగ సవరణ, 42వ రాజ్యాంగ సవరణ,శ్రేయోరాజ్య స్థాపన

పాలిటీ - భారత రాజ్యాంగం

భారతదేశం రాష్ట్రాల కలయిక అంటే యూనియన్. ఏడో షెడ్యూల్ ప్రకారం కేంద్ర- రాష్ట్రాల మధ్య పాలనకు సంబంధించిన అధికారాలు విభజించారు. సమాఖ్య విధానాన్ని అనుసరించినప్పటికీ, రాజ్యాంగంలో సమాఖ్యకు బదులుగా యూనియన్ అనే పదాన్ని ఉపయోగించారు. బి.ఆర్. అంబేద్కర్ సూచన ప్రకారం కెనడా దేశ సమాఖ్యను ఆధారంగా తీసు కున్నారు. మన రాజ్యాంగంలో కూడా యూనియన్ అనే పదాన్ని వినియోగించారు. దీనికి ప్రధాన కారణం మన సమాఖ్య సూత్రబద్దం కాకపోవడమే. ‘సమాఖ్య’ పదానికి సమాన ఆంగ్ల పదం ‘ఫెడరేషన్.’ ఇది లాటిన్‌లోని ‘ఫోడస్’ అనే పదం నుంచి ఉద్భవించింది. ఫోడస్ అంటే ‘ఒప్పందం’ అని అర్థం. ఈవిధంగా ఏర్పడిన ప్రభుత్వానికి ఉత్తమ ఉదాహరణ అమెరికా సమాఖ్య. 1776లో అమెరికా స్వాతంత్య్రం పొందిన తర్వాత 1787లో రాజ్యాంగాన్ని రూపొందించుకునే నాటికి అమెరికాలోని 13 రాష్ట్రాల మధ్య కుదిరిన ఒప్పంద అవగాహనే అమెరికా సంయుక్త రాష్ట్రాలు. మనది అమెరికా వంటి సమాఖ్య కాదు.

ఒప్పంద ఫలితం కూడా కాదు. పాలనా సౌలభ్యం కోసం మాత్రమే రాజ్యాంగం ద్వారా కేంద్ర, రాష్ట్రాల మధ్య అధికారాలు పంపిణీ చేశారు. అందువల్ల ఏ విభాగానికి, రాష్ట్రానికి లేదా కేంద్రపాలిత ప్రాంతానికి మన దేశం నుంచి విడిపోయే అధికారం లేదు. పాలనా సౌలభ్యం కోసం మాత్రమే రాష్ట్రాల పునర్విభజన చేశారు.

రాష్ట్రాల విభజన:
రాష్ట్రాల పునర్విభజన సమయంలో కూడా పూర్తి అధికారం కేంద్ర ప్రభుత్వం అంటే పార్లమెంట్‌కు మాత్రమే ఉంది. రాష్ట్రాల పునర్ వ్యవస్థీకరణ సమయంలో రాష్ర్టపతి ఆ రాష్ర్ట శాసనసభ అభిప్రాయం తెలుసుకోవచ్చు. ఐతే శాసనసభ అభిప్రాయాన్ని కచ్చితంగా పాటించాల్సిన అవసరం కేంద్రానికి లేదు. కేంద్రం తన ఇష్టానుసారం నిర్ణయం తీసుకుంటుంది. రాజ్యాంగంలోని రెండో అధికరణ ప్రకారం దేశ భూభాగంపై ఎలాంటి నిర్ణయమైనా తీసుకొనే అధికారం పార్లమెంట్‌కు ఉంది.

1960లో బేరూబారి కేసులో మన భూభాగాన్ని ఇతరులకు బదిలీ చేసే సందర్భంలో, ఇతర భూభాగాలు మన దేశంలో విలీనం చేసే సందర్భంలోనూ రాజ్యాంగ సవరణల ద్వారా పార్లమెంట్ నిర్ణయం తీసుకోవాలనీ.. అంతర్గత భూ భాగంలో మార్పులు చేసే సందర్భంలో రాజ్యాంగ సవరణలు తప్పనిసరి కావని సుప్రీంకోర్టు తీర్పు ఇచ్చింది. ఈ తీర్పు ప్రకారం దేశంలోని భూభాగం విషయంలో, రాష్ట్రాల పునర్విభజన సమయంలోనూ నిర్ణయాధికారం కేంద్ర ప్రభుత్వానికే ఉంది.

రాజ్యాంగ నిర్మాతలు దేశ పరిస్థితులకు అనుగుణంగా సమాఖ్య వ్యవస్థను నిర్మించారు. ‘ఏ దేశం రాజ్యాంగమైనా నాటి పరిస్థితులను ప్రతిబింబిస్తుందని’ నెహ్రూ పేర్కొనడానికి ఎంతో ప్రాముఖ్యం ఉంది.

భారతదేశం స్వాతంత్య్రం పొందిన తర్వాత సొంత రాజ్యాంగాన్ని రూపొందించుకొనే సందర్భంలో దేశ విభజన కాలం నాటి పరిస్థితులు, శాంతి భద్రతల పరిరక్షణ, స్వదేశీ సంస్థానాలను విలీనం చేయడం.. వంటి అంశాలను దృష్టిలో ఉంచుకొని, కేంద్రంలో బలమైన ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటుచేసే ఉద్దేశంతో ఏకకేంద్ర లక్షణాలను పొందుపర్చారు. భారతదేశ భిన్నత్వం, దేశ విశాల పాలనా పరిధి ఆధారంగా ఆంగ్లేయులు 1935 చట్టం ద్వారా ఫెడరల్ వ్యవస్థను పరిగణలోనికి తీసుకొని సమాఖ్య లక్షణాలు కూడా పొందుపర్చారు. దీంతో మన సమాఖ్య అర్ధ సమాఖ్యగా రూపొందిందని కె.సి.వేర్ పేర్కొన్నారు. అంబేద్కర్ ప్రకారం ‘దేశం సాధారణ పరిస్థితుల్లో సమాఖ్య వ్యవస్థగా, అత్యవసర పరిస్థితుల్లో ఏక కేంద్ర ప్రభుత్వంగా పని చేస్తుంది.’ అంటే దేశం ఏక కేంద్ర, సమాఖ్య లక్షణాల కలయికగా ఏర్పడింది.’

అధికారాల పంపిణీ:
రాజ్యాంగంలోని ఏడో షెడ్యూల్‌లో కేంద్ర -రాష్ర్ట ప్రభుత్వాల మధ్య అధికారాల పంపిణీకి సంబంధించిన జాబితా ఉంది.

కేంద్ర జాబితా: జాతీయ, అంతర్జాతీయ ప్రాముఖ్యం ఉన్న 97 అంశాలు కేంద్ర జాబితాలో పొందుపర్చారు. కొన్ని మార్పుల కారణంగా ప్రస్తుతం ఈ జాబితాలోని అంశాల సంఖ్య 100కు చేరింది. 92వ అధికరణలో అంత రాష్ర్ట వ్యాపార, వాణిజ్యానికి సంబంధించిన పన్ను; కన్‌సైన్‌మెంట్ టాక్స్‌తో పాటు సేవలపై పన్ను అనే అంశాలను చేర్చడంతో ప్రస్తుతం ఈ జాబితాలో 100 అంశాలు ఉన్నాయి.

రాష్ట్ర జాబితా: ప్రాంతీయ ప్రాముఖ్యం ఉన్న 66 అంశాలను రాష్ర్ట జాబితాలో పొందుపర్చారు. 1976లో 42వ రాజ్యాంగ సవరణ ద్వారా ఐదు అంశాలను రాష్ర్ట జాబితా నుంచి తొలగించి ఉమ్మడి జాబితాలో చేర్చారు. ప్రస్తుతం ఈ జాబితాలో 61 అంశాలు మాత్రమే ఉన్నాయి.
ఉమ్మడి జాబితా: ప్రాంతీయ ప్రాముఖ్యం ఉన్నప్పటికీ జాతీయ దృక్కోణం కూడా అవసరమైన 47 అంశాలను ప్రారంభంలో ఉమ్మడి జాబితాలో చేర్చారు.

ఐతే 1976లో రాష్ర్ట జాబితాకు చెందిన ఐదు అంశాలు ఉమ్మడి జాబితాకు బదిలీ చేశారు. దీంతో ఈ జాబితాలోని అంశాల సంఖ్య 52కు చేరింది. ఉమ్మడి జాబితా అనే భావనను ఆస్ట్రేలియా నుంచి గ్రహించారు. పైన పేర్కొన్న మూడు జాబితాల్లో చేరని అంశాలు, కొత్తగా వచ్చే అంశాలను అవశిష్ట అధికారాలు అంటారు. ఈ అధికారాలను కేంద్రానికి కేటాయించారు. ఈ విషయంలో కెనడాను అనుసరించారు. కేంద్ర, రాష్ర్ట ప్రభుత్వాల మధ్య అధికారాల పంపిణీ వల్ల కేంద్ర ప్రభుత్వ పరిధిని గురించి 73వ అధికరణ, రాష్ర్ట ప్రభుత్వ అధికార పరిధిని 162వ అధికరణలో పేర్కొన్నారు. అధికారాల పంపిణీ, పరిధిని రాజ్యాంగం ద్వారానే నిర్ణయించడం వల్ల మన రాజ్యాంగం లిఖిత పూర్వకమైంది.

రాజ్యంగ సవరణలు:
సమాఖ్య వ్యవస్థలో రాజ్యాంగం ద్రుఢంగా ఉంటుంది. కారణం అధికారాల పంపిణీ రాజ్యాంగం ద్వారా జరగడం వల్ల రాజ్యాంగంలో ఎలాంటి సవరణలు చేయాలన్నా కూడా భారత పార్లమెంట్ 2/3వ వంతు మెజారిటీతో ఆమోదించి, 1/2వ వంతు రాష్ట్రాలు ఆ బిల్లును ఆమోదించాలి. రాజ్యాంగంలోని సమాఖ్య లక్షణాల్లో ఏ మార్పు చేయాలన్నా ఈ పద్ధతినే ఉపయోగించాలి. రాజ్యాంగ సవరణలో రాష్ట్రాల ఆమోదం పొందే పద్ధతిని అమెరికా నుంచి గ్రహించారు.

రాజ్యాంగ పరిధికి లోబడే:
కేంద్ర-రాష్ర్ట ప్రభుత్వాలు, రాష్ట్రాలు-రాష్ట్రాల మధ్య తలత్తే వివాదాలను పరిష్కరించడంలో సుప్రీంకోర్టు కీలక పాత్ర పోషిస్తుంది. సుప్రీంకోర్టుకు స్వయంప్రతిపత్తి కల్పించారు. దేశంలో కేంద్ర-రాష్ర్ట ప్రభుత్వాలు రాజ్యాంగ పరిధిలోనే ఏర్పడి, రాజ్యాంగం ద్వారానే అధికారాలు పొంది, రాజ్యాంగ పరిధికి లోబడి తమ అధికారాలు నిర్వర్తిస్తాయి. ప్రభుత్వాల మధ్య తలెత్తే సమస్యలను రాజ్యాంగ పరిధికి లోబడే సుప్రీంకోర్టు పరిష్కరిస్తోంది. దాంతో మన దేశంలో రాజ్యాంగ ఆధిక్యత ఉన్నట్టు పేర్కొనొచ్చు.

జాతీయ, అంతర్జాతీయ ప్రాముఖ్యం ఉన్న అంశాలు కేంద్ర ప్రభుత్వం; ప్రాంతీయ ప్రాముఖ్యం ఉన్న అంశాలు రాష్ర్ట ప్రభుత్వాలు నిర్వర్తిస్తాయి. ఈ విధంగా రెండు స్థాయిల్లో ప్రభుత్వాలు పని చేస్తున్నాయి. సమాఖ్య విధానాన్ని అనుసరించే దేశాల్లో ఎగువ సభలు రాష్ట్రాలకు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్నాయి. మన దేశంలో దిగువ సభ లోక్‌సభ ప్రజలకు, ఎగువసభ రాజ్యసభ రాష్ట్రాలకు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్నాయి. భారతదేశం కూడా అన్ని సమాఖ్యల మాదిరిగానే మౌలిక లక్షణాలను కలిగి ఉంది. దేశ ప్రత్యేక పరిస్థితులను దృష్టిలో ఉంచుకొని మన సమాఖ్య విధానం రూపొందింది.

అమెరికా సమాఖ్యతో పోల్చితే..
ప్రపంచంలో వాస్తవ సమాఖ్యకు ఉదాహరణగా, ఆదర్శ సమాఖ్య దేశంగా అమెరికాను పేర్కొంటారు. ఎన్నో అంశాల్లో అమెరికాతో మన సమాఖ్య విభేదిస్తోంది. అమెరికా పౌరులకు ద్వంద్వ పౌరసత్వ ఉంది. భారతదేశంలో ఒకే పౌరసత్వ ఉంది. పౌరసత్వంలో మనం బ్రిటన్‌ను అనుసరించాం. అమెరికాలో అవశిష్ట అధికారాలను రాష్ట్రాలకు కేటాయిస్తే, మన దేశంలో అవశిష్ట అధికారాలను కేంద్ర ప్రభుత్వానికి కట్టబెట్టారు. ఈ విషయంలో కెనడాను అనుసరించాం.

అమెరికాలో కేంద్ర, రాష్ర్ట ప్రభుత్వాలకు వేర్వేరుగా రెండు రాజ్యాంగాలు ఉంటాయి. మన దేశంలో ఒకే రాజ్యాంగం ఉంది. న్యాయ వ్యవస్థ విషయంలో అమెరికాలో వికేంద్రీకరణ ఉంది. అక్కడ జాతీయ, రాష్ట్రాల న్యాయ వ్యవస్థలు వేర్వేరుగా ఉంటాయి. మన దేశంలో ఏకీకృత న్యాయ వ్యవస్థ ఏర్పాటు చేశారు. బ్రిటిష్ ప్రభుత్వ కాలంలో ప్రవేశపెట్టిన సమీకృత న్యాయవ్యవస్థనే మనం అనుసరిస్తున్నాం.

రాష్ట్రాలకు ప్రాతినిధ్యం వహించే ఎగువ సభల విషయం కూడా భారత్, అమెరికాల మధ్య భిన్నత్వం ఉంటుంది. అమెరికా సెనేట్‌లో మొత్తం 100 మంది సభ్యులుంటారు. వారంతా 50 రాష్ట్రాల నుంచి.. ఒక్కొక్క రాష్ర్టం నుంచి ఇద్దరు సభ్యుల చొప్పున ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్నారు. మన రాజ్యసభలో రాష్ట్రాలకు అసమాన ప్రాతినిధ్యం ఉంది.

ఉత్తరప్రదేశ్‌కు రాజ్యసభలో 31 స్థానాలు ఉంటే.. అస్సాంను మినహాయించి మిగిలిన ఏడు ఈశాన్య రాష్ట్రాలు, గోవా నుంచి ఒక్కో సభ్యునికే ప్రాతినిధ్యం ఉంది. వాస్తవిక సమాఖ్యలో చిన్న, పెద్ద రాష్ట్రాలకు ఒకే విధమైన ప్రాతినిధ్యం ఉంటుంది. మన దేశంలో దీని భిన్నంగా ఉంది. రాజ్యాంగ సవరణ విషయంలో కూడా భిన్నత్వం ఉంది. భారత రాజ్యాంగం ద్రుఢ, అద్రుఢ లక్షణాల కలయికతో రూపొందించినప్పటికీ, అద్రుఢ లక్షణాలే ఎక్కువగా ఉన్నాయి.


రాజ్యాంగంలోని అనేక అంశాలను సాధారణ మెజార్టీతోనే పార్లమెంటు సవరిస్తుంది. రాజ్యాంగ సవరణ విషయంలో రాష్ట్రాల చొరవకు అవకాశం లేదు. పార్లమెంటు చేసే రాజ్యాంగ సవరణల్లో మార్పులు చేసే అధికారం రాష్ట్రాలకు లేదు. అందువల్ల మన దేశాన్ని ‘బలమైన కేంద్రీకృత ధోరణుల సమాఖ్య వ్యవస్థగా’ సర్ ఐవర్ జెన్నింగ్‌‌స వర్ణించారు. అలెగ్జాండ్రో విజ్ మన దేశాన్ని ‘వాస్తవిక సమాఖ్యగానే’ పేర్కొన్నారు.

More Bits:
 http://studentandhara.blogspot.in/2012/12/blog-post_9966.html

Niccolò Machiavelli The Prince

Niccolò di Bernardo dei Machiavelli was an Italian historian, politician, diplomat, philosopher, humanist and writer based in Florence during the Renaissance.

Born: May 3, 1469, Florence

Died: June 21, 1527, Florence

Spouse: Marietta Corsini (m. 1502–1527)

Plays: The Mandrake

Children: Lodovico Machiavelli, Totto Machiavelli, Guido Machiavelli, More

 

 

The Prince

by Niccolò Machiavelli

Written c. 1505, published 1515

Translated by W. K. Marriott
1908

 

Table of Contents

Chapter I	How Many Kinds Of Principalities There Are, And By What Means They Are Acquired
Chapter II	Concerning Hereditary Principalities
Chapter III	Concerning Mixed Principalities
Chapter IV	Why The Kingdom Of Darius, Conquered By Alexander, Did Not Rebel Against The Successors Of Alexander At His Death
Chapter V	Concerning The Way To Govern Cities Or Principalities Which Lived Under Their Own Laws Before They Were Annexed
Chapter VI	Concerning New Principalities Which Are Acquired By One's Own Arms And Ability
Chapter VII	Concerning New Principalities Which Are Acquired Either By The Arms Of Others Or By Good Fortune

More Chapter Read 

Niccolò Machiavelli The Prince    Download.pdf

Aristotle's theory of slavery

Slavery -- natural or conventional?
 Aristole's theory of slavery is found in Book I, Chapters iii through vii of the Politics. and in Book VII of the Nicomachean Ethics  Aristotle raises the question of whether slavery is natural or conventional. He asserts that the former is the case. So, Aristotle's theory of slavery holds that some people are naturally slaves and others are naturally masters. Thus he says:      But is there any one thus intended by nature to be a slave, and for whom such a condition is expedient and right, or rather is not all slavery a violation of nature?      There is no difficulty in answering this question, on grounds both of reason and of fact. For that some should rule and others be ruled is a thing not only necessary, but expedient; from the hour of their birth, some are marked out for subjection, others for rule.  This suggests that anyone who is ruled must be a slave, which does not seem at all right. Still, given that this is so he must state what characteristics a natural slave must have -- so that he or she can be recognized as such a being. Who is marked out for subjugation, and who for rule? This is where the concept of "barbarian" shows up in Aristotle's account. Aristotle says:      But among barbarians no distinction is made between women and slaves, because there is no natural ruler among them: they are a community of slaves, male and female. Wherefore the poets say,          It is meet that Hellenes should rule over barbarians;       as if they thought that the barbarian and the slave were by nature one.   So men rule naturally over women, and Greeks over barbarians! But what is it which makes a barbarian a slave? Here is what Aristotle says:      Where then there is such a difference as that between soul and body, or between men and animals (as in the case of those whose business is to use their body, and who can do nothing better), the lower sort are by nature slaves, and it is better for them as for all inferiors that they should be under the rule of a master. For he who can be, and therefore is, another's and he who participates in rational principle enough to apprehend, but not to have, such a principle, is a slave by nature. Whereas the lower animals cannot even apprehend a principle; they obey their instincts. And indeed the use made of slaves and of tame animals is not very different; for both with their bodies minister to the needs of life. Nature would like to distinguish between the bodies of freemen and slaves, making the one strong for servile labor, the other upright, and although useless for such services, useful for political life in the arts both of war and peace. But the opposite often happens--that some have the souls and others have the bodies of freemen. And doubtless if men differed from one another in the mere forms of their bodies as much as the statues of the Gods do from men, all would acknowledge that the inferior class should be slaves of the superior. And if this is true of the body, how much more just that a similar distinction should exist in the soul? but the beauty of the body is seen, whereas the beauty of the soul is not seen. It is clear, then, that some men are by nature free, and others slaves, and that for these latter slavery is both expedient and right.   So the theory is that natural slaves should have powerful bodies but be unable to rule themselves. Thus, they become very much like beasts of burden, except that unlike these beasts human slaves recognize that they need to be ruled. The trouble with this theory, as Aristotle quite explicitly states, is that the right kind of souls and bodies do not always go together! So, one could have the soul of a slave and the body of a freeman, and vice versa! Nonetheless, apparently because there are some in whom the body and soul are appropriate to natural slavery, that is a strong body and a weak soul, Aristotle holds that there are people who should naturally be slaves. It also seems that men naturally rule women and that bararians are naturally more servile than Greeks! This seems like an odd, indeed arbitrary, way for the virtues of the soul to be distributed! Las Casas deals with a similar problem in regard to the native peoples of the Americas. War and Slavery  One interesting feature of Aristotle's discussion which does not clearly come out in the great debate has to do with slavery and war. Aristotle, early in the Politics says:      But that those who take the opposite view [that is, who hold the view that slavery is not natural] have in a certain way right on their side, may be easily seen. For the words slavery and slave are used in two senses. There is a slave or slavery by law as well as by nature. The law of which I speak is a sort of convention-- the law by which whatever is taken in war is supposed to belong to the victors. But this right many jurists impeach, as they would an orator who brought forward an unconstitutional measure: they detest the notion that, because one man has the power of doing violence and is superior in brute strength, another shall be his slave and subject.   So, those who hold that slavery is both conventional and legitimate hold the doctrine that all prisoners of war can be legitimately enslaved. If you lose the battle and are captured, that is enough. Aristotle gives reasons for rejecting this view. One is that this means that might makes right. Many people find this doctrine really objectionable. (Plato in The Republic and other dialogues is one of these.) The doctrine that might makes right means that if you have the power, and so win the battle, however unjust your cause, the spoils are legitimately yours. In fact, contrary to most of our intuitions, this view says that wining makes your cause just! Saint Augustine held a view like this conventional view, but he had an answer to Aristotle's objection. Since God decided who would win the battle, victory in battle amounts to a divine decision! To be captured in battle and enslaved is a divine punishment for sin!  This connection between war and slavery is of some interest in the study of the period of the conquest of the Americas. For at this time Europeans were beginning to develop what has come to be know as just war theory. This theory holds that their are criteria for determining whether a war is just. So, you can lose but we can still recognize that your cause is just. Or you can win and we can still recognize that your cause is unjust. Courtney Campbell's essay "Dirt, Greed and Blood: Just War and the Colonization of the New World" explores the beginnings of this tradition in the Spanish writer Francisco de Vitoria. A later and important contributor to just war theory during the period we are studying was the Dutch Jurist Hugo Grotius.  This discussion of war and slavery in Aristotle will turn out to be quite interesting when we come to explore John Locke's theory of slavery in The Second Treatise of Civil Government Locke does not believe in natural slaves or in the conventional view that all prisoners of war can be legitimately enslaved. He is a just war theorist who explicitly rejects the doctrine that might makes right.