”>
>div>

RT

Showing posts with label History. Show all posts
Showing posts with label History. Show all posts

Thursday, October 1, 2015

తెలంగాణ సమాచరం చరిత్ర



తెలంగాణ చరిత్ర

1956లో ఏర్పడిన ఆంధ్రప్రదేశ్ రాష్ట్రంలోని మూడు భౌగోళిక విభాగాలలో తెలంగాణా ఒకటి. ఈ ప్రాంతం 1948 సెప్టెంబరు 17న నిజాం పాలన నుంచి విముక్తి చెంది హైదరాబాదు రాష్ట్రంగా ఏర్పడి, 1956లో భాషా ప్రయుక్త రాష్ట్రాల ఏర్పాటులో భాగంగా కన్నడ, మరాఠి మాట్లాడే ప్రాంతాలు కర్ణాటక, మహారాష్ట్రలకు వెళ్ళిపోగా, తెలుగు భాష మాట్లాడే జిల్లాలు ఆంధ్రరాష్ట్రంతో కలిసి ఆంధ్రప్రదేశ్ గా ఏర్పడింది. ప్రస్తుతము తెలంగాణ ప్రాంతములో 10 జిల్లాలు కలవు. భౌగోళికంగా ఇది దక్కను పీఠభూమిలో భాగము. దేశంలోనే పొడవైన 7వ (కొత్త పేరు 44వ) నెంబరు జాతీయ రహదారి మరియి 9వ నెంబరు (పూనె-విజయవాడ) జాతీయ రహదారి, హైదరాబాదు-భూపాలపట్నం జాతీయ రహదారి,  తెలంగాణ ప్రాంతం ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో ఉత్తరాన మహారాష్ట్ర సరిహద్దు నుంచి దక్షిణాన రాయలసీమ ప్రాంతం వరకు, పశ్చిమాన కర్ణాటక సరిహద్దు నుంచి తూర్పున ఆంధ్ర ప్రాంతం వరకు విస్తరించియుంది. తెలుగులో తొలి తెలుగు రామాయణ కర్త గోన బుద్దారెడ్డి, సహజకవి బమ్మెరపోతన, దక్షిణా భారతదేశంలో తొలిమహిళా పాలకురాలు రుద్రమదేవి,  ప్రధానమంత్రిగా పనిచేసిన పివి.నరసింహారావు తెలంగాణకు చెందినవారు. చకాకతీయుల కాలంలో వైభవంగా వెలుగొందిన భూభాగమిది. రామాయణ-మహాభారతం కాలానికి చెందిన చారిత్రక ఆనవాళ్ళున్న ప్రదేశమిది. తెలంగాణ మొత్తం వైశాల్యం 114,840 చకిమీ, కాగా 2011 లెక్కలప్రకారం జనాభా 35,286,757 (రాష్ట్ర జనాభాలో 41.6%)గా ఉంది. 17లోకసభ స్థానాలు, 119 శాసనసభ స్థానాలు ఈ ప్రాంతంలో ఉన్నాయి. మహబూబ్‌నగర్ జిల్లా అలంపూర్ లో 5వ శక్తిపీఠం, భద్రాచలంలో ప్రముఖమైన రామాలయం, బాసరలో సరస్వతీ దేవాలయం ఉన్నాయి.

 భౌగోళిక స్వరూపము - నదులు


తెలంగాణ ప్రాంతము దక్కను పీఠభూమిలో  భాగంగా, తూర్పు కనుమలకు పశ్చిమంగా ఉన్నది. ఈ ప్రాంతము సరాసరిన సముద్రమట్టం నుంచి 1500 అడుగుల ఎత్తును కలిగియుండి తూర్పు వైపునకు వాలి ఉంది. తెలంగాణాలో దక్షిణ భాగంలో ప్రధానముగా కృష్ణా, తుంగభద్ర నదులు ప్రవహిస్తుండగా, ఉత్తర భాగంలో గోదావరి నది ప్రవహిస్తున్నది. కృష్ణా, తుంగభద్ర నదులు దక్షిణమున ఈ ప్రాంతాన్ని రాయలసీమ నుంచి వేరుచేస్తున్నవి. ఈ ప్రాంతం విస్తీర్ణం 1,14,840 చదరపు కిలోమీటర్లు. భౌగోళికంగా మహబూబ్ నగర్ జిల్లా పెద్దది కాగా, హైదరాబాదు చిన్నది. ఈ ప్రాంతానికి సముద్రతీరం లేదు. రాష్ట్రం మొత్తంగా చూస్తే కృష్ణానది పరీవాహకప్రాంతంలో 69%, గోదావరి నది పరీవాహకప్రాంతంలో 79% ఈ ప్రాంతంలోనే ఉంది.

నదులు


గోదావరి, కృష్ణా నదులతో సహా పలు నదులు తెలంగాణలో ప్రవహిస్తున్నాయి. గోదావరి నది ఆదిలాబాదు, నిజామాబాదు, కరీంనగర్, వరంగల్, ఖమ్మం జిల్లాల సరిహద్దుల గుండా ప్రవహిస్తుంది. కృష్ణా నది మహబూబ్‌నగర్, నల్గొండ జిల్లాల దక్షిణ భాగం నుంచి ప్రవహిస్తుంది. తుంగభద్రనది మహబూబ్‌నగర్ జిల్లా దక్షిణ సరిహద్దు గుండా ప్రవహిస్తూ కృష్ణానదిలో సంగమిస్తుంది. భీమా నది మహబూబ్‌నగర్ జిల్లాలో కొంత దూరం ప్రవహించి కృష్ణాలో సంగమిస్తుంది. దుందుభి నది మహబూబ్‌నగర్ మరియు నల్గొండ జిల్లాలలో ప్రవహించి కృష్ణానదిలో కలుస్తుంది. ప్రాణహిత నది ఆదిలాబాదు జిల్లా సరిహద్దు గుండా ప్రవహించి గోదావరిలో సంగమిస్తుంది. మూసీ నది రంగారెడ్డి, హైదరాబాదు మరియు నల్గొండ జిల్లాలలో ప్రవహించి కృష్ణానదిలో కలుస్తుంది. పాలేరు నది నల్గొండ, ఖమ్మం జిల్లాల సరిహద్దు గుండా ప్రవహించి కృష్ణాలో విలీనమౌతుంది. కాగ్నా నది  రంగారెడ్డి జిల్లాలో పశ్చిమం దిశగా ప్రవహించి కర్ణాటకలో కృష్ణాలో సంగమిస్తుంది. మంజీరా నది మెదక్, నిజామాబాదు జిల్లాలలో ప్రవహించి గోదావరిలో కలుస్తుంది.

తెలంగాణ చరిత్ర ఎలా చదవాలి?

మొదటి దశలో (1948-1970)
అసఫ్‌జాహీల కాలం నాటి సాంఘిక, ఆర్థిక, సాంస్కృతిక రాజకీయ పరిస్థితులు, భౌగోళిక అంశాలు కలవు. తెలంగాణ ప్రజలు, కులాలు, మతాలు, కళలు, పండుగలు, భాషలు 1948-52 కాలంలో పరిపాలనా విధానం నిజాం రాజుల ప్రధాని సాలార్‌జంగ్‌ సంస్కరణలు ముల్కీ (లోకల్‌), నాన్‌ ముల్కీ ఉద్యమాల గురించి చదవాలి.
పై అంశాలు ఒక మెట్టు అయితే 2వ మెట్టుగా భూర్గుల రామకృష్ణారావు ముఖ్యమంత్రిగా వారి మంత్రివర్గం 1952లో ముల్కీ, నాన్‌ ముల్కీ ఉద్యమాలు, 1953లోనే తెలంగాణ, తెలంగాణ రాష్ట్ర డిమాండ్‌పై చర్చ, రాష్ట్రాల పునర్విభజన కమిటీ, ఫజల్‌ అలీ కమిటీ, సూచనలు, 1956లో జరిగిన (ఫిబ్రవరి 20న) పెద్దమనుషుల ఒప్పందం, అందులో అంశాలు ఉల్లంఘనలు 1969లో జై తెలంగాణా ఉద్యమం, అష్టసూత్రాలు, అయిదు సూత్రాలు. వాటి ప్రభావం ఎలా ఉంది, మొదలైన అంశాలు చదవాలి. ఇంకా తెలంగాణ ప్రజా సమితి ఏర్పాటు అంశం, జిఒ నెం. 36, 8, 5 సూత్రాల పథకాలు తెలుసుకోవాలి.
II 1971-90 దశ
ఇది కొంచం కష్టమైన అంశం. అభ్యర్థులు దీని కోసం కష్టపడాల్సి ఉంటుంది. జై ఆంధ్ర ఉద్యమం 1973లో రాష్ట్రపతి పాలన, షట్‌(6)సూత్ర పథకం తెలంగాణకు వ్యతిరేకంగా జరిగిన చర్యలు. రాష్ట్రపతి ఆజ్ఞలు, 1973 రాష్ట్రపతి పాలన మొదలైన అంశాలను అధ్యయనం చేయాల్సి ఉంటుంది. భారత రాజ్యాంగం 312వ రాజ్యాంగ సవరణ ద్వారా ఆర్టికల్‌ 371.డిలోని, జిఒ-610, ఉల్లంఘనలు పర్యవసానంగా నక్సలైట్ల ఉద్యమం, భూస్వామ్య వ్యతిరేక పోరాటాలు, రైతుకూలీ ఉద్యమాలు, గిరిజనుల భూముల ఆక్రమణలు, ఆదివాసీల తిరుగుబాటు, నీరు, భూమి, అడవుల చరిత్రను తెలుసుకోవడం.
1980లో ఎన్‌టిఆర్‌ తెలుగుదేశం పార్టీ పెట్టినప్పుడు తెలంగాణలో వచ్చిన అనేక రాజకీయ, సాంఘిక, సాంస్కృతిక మార్పులు-తెలంగాణ అనే భావాన్ని అణచివేయడానికి (ఆంధ్రుల విచక్షణతో కూడిన పాలన) భాషా సంస్కృతులపై దాడి తదితర అంశాలపై అవగాహన అవసరం.
1990లో ప్రపంచంలో అనేక మార్పులు వచ్చాయి. అవి గ్లోబలైజేషన్‌ (ప్రపంచీకరణ), లిబరలైజేషన్‌(సరళీకరణ), ప్రైవేటైజేషన్‌ (ప్రైవేటీకరణ) విధానాలతో తెలంగాణలో వచ్చిన మార్పులు. అనేక రంగాల్లో వచ్చిన ప్రాంతీయ అసమానతలు (ఉదాహరణ :- వ్యవసాయ రంగం, చేతివృత్తుల రంగం) వాటి ప్రభావం గురించి అధ్యయనం చేయాల్సిన అవసరం ఉంది.
III. మూడో దశ (1991-2014)తెలంగాణ రాష్ట్రం ఏర్పడే వరకూ:
ఈ దశ తెలంగాణ రాష్ట్రం ఏర్పాటులో చాలా కీలకమైన దశ. గ్రూప్స్‌కు ప్రిపేరయ్యే అభ్యర్థులు 1991 నుండి 2014 వరకూ వరకు ఉన్న దశను క్షుణ్ణంగా, జాగ్రత్తగా చదవాల్సిన అవసరం ఉంది. తెలంగాణ రాష్ట్ర సమితి ఏర్పాటు (1990-2014) గురించి అభ్యర్థులు బాగా లోతుగా చదవాలి. ఆ కాలంలో ఏర్పడిన సంస్థల గురించి, రాజకీయ పార్టీల గురించి తెలుసుకోవాలి.
టిఆర్‌ఎస్‌ :
ఉద్యమాలను తేదీల వారీగా అధ్యయనం చేయాల్సి ఉంటుంది. అందుకు గ్రంథాలయాలకు వెళ్లి ఉద్యమ కాలం నాటి దినపత్రికలను తప్పకుండా తిప్పివేయాలి. ప్రజాశక్తి, నమస్తే తెలంగాణ, సాక్షి, ఈనాడు, ఆంధ్రజ్యోతిలను చదవాలి. తెలంగాణ రాష్ట్ర సమితి ఉద్యమాల కోసం, ఆ ఉద్యమాల ప్రభావం ప్రజలపై ఎలా ఉంది, ఆంధ్రుల పక్షపాత పరిపాలన అంశాల అవగాహనకు తప్పనిసరిగా దినపత్రికలే శరణ్యం. తెలంగాణ ఐక్యవేదిక, భువనగిరి వేదిక, వరంగల్‌ సభ, తెలంగాణ మహాసభ, తెలంగాణ విద్యార్థుల ఐక్యవేదిక మొదలైన అంశాలు కూడా ఇందులోకి వస్తాయి. 2001 లో కెసిఆర్‌ టిఆర్‌ఎస్‌ పార్టీ ఏర్పాటు చేయడానికి దారి తీసిన పరిస్థితులు, తెలంగాణకు వ్యతిరేక పవనాలు ఉమ్మడి తెలుగు రాష్ట్రాల్లో, కెసిఆర్‌ 2009లో ఆమరణ నిరాహార దీక్ష (నవంబర్‌-29), అప్పటి కేంద్ర హౌంమంత్రి చిదంబరం డిసెంబర్‌-9న చేసిన తెలంగాణ ప్రకటన వరకూ క్షుణ్ణంగా అధ్యయనం చేయాల్సిన అవసరం ఉంది.
తెలంగాణలో పునరుజ్జీవన సాహిత్యం, కళలు, కవులు, రచయితలు, మేధావులు,
ఉద్యోగులు, కళాకారులు, న్యాయవాదులు, జర్నలిస్టులు, మహిళలు మొదలైనవారి పాత్రలను గురించి కూడా చదవాలి.
సకలజనుల సమ్మె, మిలియన్‌ మార్చ్‌, సాగరహారం, సడక్‌ బంద్‌, పల్లెపల్లెకు మార్చ్‌, కేంద్రం ప్రకటన, పార్లమెంట్‌, అఖిలపక్ష సమావేశం, (తెలంగాణ ప్రకటన సోనియాగాంధీ), ఏపి రాష్ట్ర పునర్విభజన బిల్లు 2014 ఆమోదం, అంతకుముందు లగడపాటి దుశ్చర్యలు (పెప్పర్‌ స్ప్రే), ఆ తదుపరి ఎన్నికల్లో టిఆర్‌ఎస్‌ పార్టీ ఘన విజయం వంటి అంశాలను అధ్యయనం చేయాలి.

Tuesday, April 28, 2015

Telangana History కాకతీయులు - పరిపాలనాంశాలు




కాకతీయులు సంప్రదాయ రాజరికం అమలు చేశారు. సంప్రదాయ పద్ధతిలో అంటే తండ్రి నుంచి కుమారునికి వారసత్వంగా రాజ్యం సంక్రమిస్తుంది. రాజులకు ప్రజా శ్రేయస్సు, ప్రజలకు రాజులయెడల అనురక్తి, కలిగించేటట్లు ఎలా పరిపాలన చేయాలో, కాకతీయుల నుంచే కన్పిస్తుంది.


ఏ రాజులైనా నేర్చుకోవాల్సిన అంశాలు?


-ముఖ్యంగా కాకతీయులు ప్రజల్లో జాతీయభావం, సమైక్య దృష్టి, దేశాభిమానం, పెంపొందించాల్సిన అవసరం ఉందని గ్రహించిన తొలి రాజులు. కాకతీయ సామ్రాజ్యాన్ని అనన్య సామాన్యంగా తీర్చిదిద్ది, అనితర సాధ్యమైన రీతిలో పాలించారు.

పాలనలో గమనించాల్సిన విషయాలు


-రాజ ముద్ర: వరాహ లాంఛనం- వరాహాన్ని కాకతీయులు తమ రాజముద్రగా ఎంచుకోవడానికి గల ముఖ్య కారణం?

-హిరణ్యాక్షుడు భూమిని చాపలా చుట్టి సముద్రంలో పడవేసినప్పుడు విష్ణువు వరాహావతారం ఎత్తి భూమిని రక్షించాడు. అలాగే భూమిని రక్షించాలనే ఉద్దేశంతో కాకతీయులు వరాహాన్ని రాజలాంఛనంగా చేసుకున్నారు.

-గరుడ ధ్వజం: అంటే వారి జెండా మీద గరుడ పక్షి బొమ్మ ఉండేది. (గరుడ ఎంత ఎత్తులో వెళ్తున్నా భూమిపై ఉన్న చిన్న సూదిని కూడా గుర్తించగలిగే శక్తి గరుడ పక్షికి ఉంది. ప్రజల సమస్యలేంటో తెలుసుకొని పరిపాలించే శక్తి ఒక్క కాకతీయులకే సాధ్యం)

-విశాల ప్రపంచంలో అనంత కాలగమనంలో జన్మించిన కోట్లాది స్త్రీలల్లో అఖండ మణిద్వీపం రుద్రాంబ (రుద్రమదేవి మహారాజు, మొట్టమొదటి హిందూ సామ్రాజ్ఞి)ను అందించిన ఘనత కాకతీయలదే.

-(హిందూ రాజవంశాలలో స్త్రీని సింహాసనం ఎక్కించిన అపూర్వ గౌరవం కాకతీయులది).

-ప్రథమంగా ఒక వేదికపై రెండు సింహాసనాలు వేసుకొని పాలించడం, దత్తత ద్వారా కిరీటం లభించే పద్ధతి కూడా కాకతీయ వంశంలోనే జరిగింది.

-మంత్రిమండలి: రాజ్యక్షేమం, ప్రజల సంక్షేమం కోసం అహర్నిశలు పనిచేయడం, రాజుకు సహకరించేందుకు మంత్రి పరిషత్తు ఉండేది.

-భట్టారక నియోగాధిపతి: సమర్థ్దులైన మంత్రుల ఎంపికలో కీలకపాత్ర పోషించేదిగా శ్రీనీలకంఠశాస్త్రి, పరబ్రహ్మశాస్త్రి, గులాం యాజ్దానీ, సోమశేఖర శర్మ, సింథియా తాల్‌బోట్ (అమెరికా) మొదలైన వారు కాకతీయుల పాలనపై స్పష్టమైన అభిప్రాయాలు తెలిపారు.
రాజరిక సిద్ధాంతం: కాకతీయుల కాలంలో రాజు దైవాంశ సంభూతుడు. రాజుకు అసమానమైన అధికారాలు ఉండేవి.

-హిందూ ధర్మశాస్ర్తాలను అనుసరించి రాజనీతి జరిగింది. యాజ్ఞవల్కుని న్యాయస్మృతిని కేతన, విజ్ఞానేశ్వరీయం పేరుతో తెలుగులో అనువదించాడు.(విజ్ఞానేశ్వరుడు మితాక్షరి పేరుతోయాజ్ఞవల్కస్మృతికి వ్యాఖ్యానం రచించెను. దానిని తెలుగులో కేతన అనువదించెను. ఇది తెలుగులో వచ్చిన తొలి న్యాయశాస్త్రం. శిక్షాస్మృతి, ఇది భారతదేశంలో మనుస్మృతి, యజ్ఞవల్కస్మృతి, పరాశస్మృతి, నారదస్మృతి మొదలైనవి. లీగల్ గ్రంథాలు, శిక్షాస్మృతులు రచించిరి. తెలుగులో తొలిసారిగా కేతన కాకతీయుల కాలంలో రచించడం గర్వకారణం)

-రాజనీతిపై కాకతీయుల కాలంలో స్వయంగా ప్రతాపరుద్రుడు -1 నీతిసారం రచించెను. ఇంకనూ బద్దెన (సుమతిశతకం) నీతిశాస్త్రముక్తావళి, మడికి సింగన సకలనీతి సమ్మతం మొదలైనవి రచించెను.


కాకతీయుల రాజ్య విభజన

రాజ్య విభజన: కాకతీయులు పాలనా సౌలభ్యం కోసం రాజ్యాన్ని కొన్ని నాడులుగా విభజించారు. నాడులను తిరిగి స్థలాలుగా విభజించారు. స్థలాలను తిరిగి గ్రామాలుగా విభజించారు. ఒక స్థలంలో 10 నుంచి 60 గ్రామాలు ఉంటాయి. వాడి భూమి, సీమ అనే పదాలు నాడు అనే పదానికి సమానార్థాకాలు. పన్నిద్దరు ఆయంగార్లు అని అంటారు. (ఆయం అనగా పొలం. గ్రామంలో కొంత పొలం(ఆయం) వీరికి ఇవ్వబడుతుంది. వీరికి జీతాలుండవు. రాజు ఈ విధంగా ఇచ్చిన దానిపై (ఆయం) పన్ను కట్టనవసరం లేదు. అంతేకాకుండా గ్రామంలో పండిన పంటలో కొంతభాగం ఆయంగార్లకు ఇస్తారు)

-1. కరణం 2. రెడ్డి 3. తలారి 4. పురోహితుడు 5. కమ్మరి 6. కంసాలి 7. వడ్రంగి 8. కుమ్మరి 9. చాకలి 10. మంగలి 11. శెట్టి 12. చర్మకారుడు

-పై వారందరూ పన్ను మినహాయింపు పొందిన పొలం కల్గియున్నారు. కాబట్టి ఆయంగార్లుగా పిలవబడ్డారు.

నాయంకర విధానం 


-కాకతీయుల పరిపాలన ముఖ్యంగా జాగీర్దారీ లేదా భూస్వామ్య వ్యవస్థ (ప్యూడలిజం)పై ఆధారపడి ఉంది. వీరు ప్రవేశపెట్టిన ఈ విధానాన్ని నాయంకర విధానం అని అంటారు. రాజ్యాన్ని అనేక రాష్ర్టాలుగా విభజించి వాటికి పరిపాలనాధిపతులుగా సైన్యాధ్యక్షులను నియమించేవారు. వీరిని నాయంకరులు అని అంటారు. వీరు ఎక్కువగా వెలమ, రెడ్డి, బ్రాహ్మణ కులాలకు చెం దినవారే.

-ఈ నాయంకరులు చక్రవర్తి (రాజు) నుంచి భూములను పొంది వాటి నుంచి వచ్చే ఆదాయంతో చతురంగ బలాలను పొషించి, యుద్ధసమయాల్లో చక్రవర్తికి తోడ్పడేవారు. సాధారణంగా రాజ్యంలోని దాదాపు నాల్గోవంతు భూమి ఈ నాయంకరుల ఆధీనంలో ఉం డేది. కాకతీయులు ప్రవేశపెట్టిన ఈ నాయంకర విధానం తర్వాత విజయనగర రాజుల కాలంలో అభివృద్ధి చెంది ఆంగ్లేయ రాజ్య నిర్మాణం వరకు అవిచ్ఛిన్నంగా వర్ధిల్లింది.


పరిశ్రమలు


-పాల్కురికి సోమనాథుడు పండితారాధ్య చరిత్రలో 20కి మించి వస్ర్తాలను గురించి పేర్కొన్నాడు. ఓరుగల్లులో చిత్తరువులు రాసే 1500 ఇండ్లు ఉన్నాయని. ఏకామ్రనాథుడు రాశాడు. పాల్కురికి బసవపురాణంలో 50 రకాల వస్ర్తాల పేర్లును పేర్కొన్నాడు. కొన్ని ముఖ్యమైన పరిశ్రమల పేర్లు...
1. నిర్మల్ - కత్తుల పరిశ్రమ -ఇక్కడి కత్తులు సిరియా దేశానికి ఎగుమతి అయ్యేవి.
2. గోల్కొండ - వజ్రాల పరిశ్రమ - ప్రపంచంలోనే అగ్రస్థానం - తర్వాత గొల్కొండ రాజ్యానికి మార్పు
3. ఓరుగల్లు - రత్నకంబళ్లు తివాచీలు, సువాసనలు ఇచ్చే బియ్యం
4. చండూరు - కంచు గంటలు, పాత్రలు, పల్లాలు (పల్లెములు)
5. నర్సాపురం - నౌకాపరిశ్రమ. ఏకైక నౌకానిర్మాణపరిశ్రమ

-ఇంకనూ పారిశ్రామిక రంగంలో ఆనాడు తెలంగాణ రాష్ట్రం ప్రపంచ ప్రఖ్యాతి గాంచింది. అనేక విధాల వస్ర్తాలు వాడుకలో ఉన్నాయి. సన్నని నూలు వస్ర్తాలు, అద్దకపు వస్ర్తాలు విదేశాలకు ఎగుమతి అయ్యేవి. ఈ ఎగుమతులతో ఆసియాలోనే భారతదేశానికి, కాకతీయ రాజ్యానికి విదేశీ ఆదాయం ఎక్కువగా వచ్చేది. దీంతో తుర్కష్కులకు కంటగింపు అయ్యెను.

-కాకతీయుల సముద్రవ్యాపారం విశేషంగా వృద్ధిచెందుట వల్ల నౌకా పరిశ్రమ చాలా అభివృద్ధి చెందింది. కాకతీయుల ముఖ్యమైన నౌకా కేంద్రం మోటుపల్లి. నేడు అది ప్రకాశం జిల్లాలో ఉంది. (క్రీడాభిరామంలో దేశీ, విదేశీ వస్త్ర వ్యాపారం గురించిన వివరాలు ఉన్నాయి)
కృష్ణపట్నం,మోటుపల్లి, మైసోలియా, ఘంటసాల నాటి ప్రధాన ఓడరేవులు. సుగంధ ద్రవ్యాలు, దంతవస్తువులు, విదేశాలకు ఎగుమతి అయ్యేవి. ఈ ప్రాం తంలో గణపతి దేవుడు అభయ శాసనం వేయించాడు. సముద్రపు దొంగలను అణిచివేసెను.

ముఖ్యమైన అధికారులు


-అష్టాదశ తీర్థులు - 18 మంది అధికారులు (మడికి సింగన గ్రంథంలో వివరాలు కలవు)
-మౌర్యుల కాలంలో ప్రజా అధికారులను తీర్థులు అనేవారు.
-నగరి శ్రీకావళి: అంతఃపురాన్ని ఎల్లవేళలా కాపాడే రక్షకుడు.
-భహత్తర నియోగాధిపతి: 72 శాఖలకు పై అధికారిగా పనిచేసేవారు.
-ఆయంగార్లు: 12 మంది. వీరినే పన్నిద్దరు ఆయంగార్లు అంటారు.

ముఖ్య ఉద్యోగులు


- తలారి - గ్రామ రక్షకుడు
--కరణం - గ్రామ లేఖకుడు
-బోయ - గ్రామ సేవకుడు
- సంధి విగ్రహీ - విదేశాంగ మంత్రి



ముఖ్యమైన పన్నులు


1. తోటపై తోంఘ్ట పన్ను
2. పచ్చిక బీళ్లపై పుల్లరి పన్ను వసూలు చేసేవారు. పన్ను వసూలు చేయు అధికారాలను కాలకాండు అంటారు.
3. దశబంద ఇనాము: 1/10 వంతు చెరువుల కింద వ్యవసాయం చేసే రైతులు చెల్లించాలి
4. ఇల్లరి: గృహాలపై విధించే పన్ను దక్షిణ భారతదేశంలోనే కాకతీయుల కాలంనాడు ఎక్కువ పన్నులు విధించబడెను.
5. పుట్టిపహండి: ధనరూపంలో చెల్లించే పన్ను
6. పుట్టి కొలుచు: ధాన్య రూపంలో చెల్లించే పన్ను
7. మగము: వర్తకుల నుంచి భూయజమానులు వసూలు చేయు పన్ను
8. సింగినాదం- హెచ్చరికలు చేసేవార్కి చెల్లించు పన్ను

ముఖ్యమైన రవాణా మార్గాలు


1. ఓరుగల్లు నుంచి మంథెన వరకు
2. బళ్లారి నుంచి చిత్తూరు వరకు
3. రాయచూర్ నుంచి కొలనుపాక వరకు
4. బీదర్ -కొలనుపాక, కళ్యాణి - కొలనుపాక వరకు
5. బీదర్ - పటాన్‌చెరు - గోల్కండ వరకు
6. వరంగల్ నుంచి వాడపల్లి వరకు ప్రధానమార్గాలుగా చెప్పవచ్చును.


ముఖ్యమైన నాణేలు


-గద్వాణం : బంగారు నాణెం
-రూకము: వెండి నాణెం
- అన్నెము : రాగి నాణెం
-తార : వెండినాణెం
-నాణెల గురించి బాపట్ల శాసనంలో వివరించబడెను. తర్వాత 18వ శతాబ్దం నాటికి దక్షిణ భారతదేశంలో పోర్చుగీసులు క్రుజుడో నాణెం ప్రవేశపెట్టిరి. దాంతో గద్వాణం ప్రస్తుతం డాలర్ ముందు రూపాయిలా బక్కచిక్కి పోయింది.

భూమి విభజన


1. వెలిమ చేను: మెట్టభూమి, వర్షాధార భూమి, (పన్నులు తక్కువ)
2. నీరు భూమి: పల్లపు ప్రాంతం, మాగాణి భూమి (పన్నుల భారం ఎక్కువ)
3. తోట భూమి : ఉద్యానవనాలు, తోటల భూములు (2 లేదా 3 సంవత్సరాల కొకసారి పన్నుల విధింపు)
కోల/గడ: 1. భూమిని కొలుచు సాధనం. అంటే ఇది 32 జానలు కలిగి ఉండును.
2. మర్తురు : 50 నుంచి 100 సెంట్ల
భూమిని మర్తురు అనేవారు



సైన్య విధానం:


కాకతీయ రాజులు అపారమైన సైన్యాన్ని పోషించారు. వీరు చతురంగ బలాలను కలిగిఉన్నప్పటికీ రథ బలానికి ఎక్కువగా ప్రాముఖ్యతనివ్వలేదు.
1. అత్యధిక సంఖ్యలో కాల్బలం (సైనికులు) -
9 లక్షలు
2. అశ్వబలం (గుర్రాలు) - 20 వేలు
3. గజబలం (ఏనుగులు) - 100




సైన్యాధిపతులు:


1. జాయపసేనాని - గజసేనాని - గణపతిదేవునికి
2. మారయ - అశ్వసేనాని - ప్రతాపరుద్రునికి
బిరుదులు పొంది ఉన్నారు. నాయంకరుల సైన్యం కంటే చక్రవర్తుల సైన్యం ఎక్కువగా ఉండేది. కాకతీయ వీరులు కత్తిసాములో జగత్ ప్రసిద్ధులు. రాజులు ధైర్యసాహసాలు ప్రదర్శించిన సైనికులకు గ్రామాలను బహుమానంగా ఇచ్చుటయే గాక...
1. కోట గెల్పట్టు
2. ద్వీపల ముంతక
3. వెలనాటి ధూషక వంటి బిరుదులు ఇచ్చి గౌరవించేవారు.
Dr.Murali
 


Thursday, June 13, 2013

History of Ancient India


● The Harappan Fort in the shape of a parallel square is 460 yards in length (north-south) 215 yards in breadth (east-west) and 15-17 yards in height.

● The script of Indus civilization was pictorial in which there were more than 600 picture-letters and 60 original letters.

● The excavations of Chanhudaro were carried out in 1925 under the leadership of Earnest M’ckay. This town had no fort.

● Naal, Daburkot, Rakhi Garhi, Banawali, Rangpur, Lothal, Des Morasi, Kulli, Rana Ghundai, Anjira, Gumla, Amri, Ghundai, Mundigak, Diplabaga, Sahar-i-Sokhta, Bampur and Queta etc. are famous historical sites where the remains of Indus civilization and pre Indus civilization have been excavated.

● Daburkot, Periano, Ghundai, Kulli, Mehi, Chanhudaro, Amri, Lohumjodaro, Alimurad, Ropar, Rangpur, Sutkegender are the prominent (spots) places of Indus Valley civilization.

● The excavations of Kalibangan, a historical place in Rajasthan began in 1961 under the direction of B. K. Thapar and B. B. Lal. From the lower layer of the excavation, the remains of pre Indus civilization and from the upper layer of the Indus civilization are discernible. The fortress and the city both were surrounded with walls.

● The excavations at Rangpur—an Indus site in Gujarat were carried out in 1953-54 under the leadership of Rangnath Rao. Forts of raw bricks, drainage, terrecota utensils, weights and slabs of stone have been found but the idol of mother Goddess (Matridevi) and coins have not been found.

● Lothal was situated at that time near the ocean. In excavations the remains of a dockyard have been found which testify to the trade relations of Indus people with western Asia.

● In the district of Kutchh in Gujarat state, 12 kms north-east of Adesar is situated Surkotda which was explored and excavated in 1964 under the guidance of Jagatpati Joshi.

● In the excavation of Indus civilization, a very big building has been explored. It is 242 ft long and 112 ft broad. The walls are 5 ft thick.

● Some figurines on tables have been found in Indus civilization in the centre of which is a round shaped Sun and around it are the pictures of 6 gods arranged in a way that they appear as if they are the Sun beams. This testifies to the worship of Sun in the period.

● The proof of the existence of a Man-like being are 1 crore to 20 lacs years old.

● In the Indian population, there are four basic racial sub-difference. These are Negrito, Astro Australians, Kakeshisi and Mongoloids.

● In India, skeletons (human body in bones-kankal) have been found in Sarai Nahar Rai near Allahabad, Bataikhor and Lekhania. High in length, flat nose and broad mouth are their characteristics. These belong to Mesolithic age.

● The pre stone civiliation came to be knwon in the region of river Sohan a subsidiary of Sindhu. Hence it is called Sohan civilization. The Vatikapoom in the form of (Gandasa) axe and Khandak were its main implements.

● In Harappan culture, the worship of Earth as goddess was in vogue. This is indicated by the idol of a woman with a plant growing out of her womb.

● Along with the Elephants, Rhinoceros, Buffalos, Lions and Deers, the picture of Yogi engraved on a seal (Muhar) suggests the worship of Shiva in Harappan civilization. This god had three heads and he sat with crossed legs.

● The Talismans obtained in large numbers indicate that the people of Harappan culture believed in witchcraft or the dead souls. These talismans were made of bronze and copper in the form of plate.

● In Harappan culture the weight (for measuring) were 16 or of its multiplied numbers.

● The dogs and cats were the domesticated animals and their foot prints confirm this fact.

● The remains of the horses have been found at Surkotda. The existence of the horse is not known from the upper layer of Mohanjodaro excavation. The terrecota small figurines provide knowledge about it.

● The people of Lothal used rice in 1800 B.C.

● As Sindh was one of the oldest region for cultivating cotton, the Greeks named it as Sedon.

● In Harappan culture, silver was obtained from Afghanistan, Iran, South India, Arabia and Baluchistan. Gold was imported from Afghanistan and Persia.

● The stone Lajward was brought from Badakshan, Feroza was brought from Iran. Jayumani was brought from Maharashtra, Moonga and redstone were brought from Saurashtra and Western India and the precious greenstone (Panna) was brought from Central Asia.

● The Ahar culture (Rajasthan) belonged to the Copper age. The houses were built of stone and a mixture of lime and soil. Paddy was cultivated and Metal Work in Bronze were in vogue. All these were the characteristics of this culture which existed about 2000 B.C.

● The remains of Malwa stone and Bronze culture have been found in Navdatoli where the houses were built of mud, bamboo and dry grass in a square and round shape. The terrecota utensils and agricultural products of wheat, oil seeds, pulses (Masur) and green and black gram are the characteristics of this culture.

● The Rishis (Sages) like Gritsamad, Vishwamitra, Bhardwaj, Atri and Vashishta composed the Suktas or the Vedic Mantras.

● The prominent female sages were Lopamudra, Ghosa, Shachi and Poulomi.

● Sam Ved is divided into three branches—(1) Kouthum, (2) Ranayaniya, (3) Jaminiya.

● Prominent among the Ayurvedacharyas were Acharya Ashwini Kumar, Dhanvantari, Banabhatt, Sushrut, Madhav, Jeevan and Lolimbaraja etc.

● Ayur Ved is an ‘Upaved’ of Rig Ved, Dhanur Ved is ‘Upaved’ of Yajur Ved, Gandharva Ved is the ‘Upaved’ of Sam Ved and Shilpa Ved is the ‘Upaved’ of Atharva Ved.
● Rig Ved has two Brahmans—(1) Aitereya, (2) Kaushitaki.
● Krishna Yajur Ved has the Brahman—Taitteriya and Shukla Yajur Ved has the Shatpath Brahman.
● The Brahmans of Sam Ved are Tandav, Panchvish, Sadvish and Chhandogya.
● The Aranyakas deal with life, death and other serious themes. These are written and studied in loneliness of the forests.
● Aitereya and Kaushitaki are the Aranyakas of Rig Ved. The author of Aitereya was Mahidas Aitereya.
● Taitteriya Aranyaka belongs to Krishna Yajur Veda.
● Sam Ved and Atharav Ved have no Aranyakas.
● Prominent among the Upanishads are Ish, Ken, Kath, Prashn, Mundak, Mandukya, Taitteriya, Aitereya, Chhandogya, Vrihadaranyak, Shwetashwara, Kaushitaki and Mahanarayana.
● During the Rigvedic period Nishk was an ornament for the neck; Karnashobhan was an ornament for the ear and Kumbh was the ornament for the head.

● In the Rigvedic age, the Aryans domesticated the cow, the buffalo, goat (ajaa), horse, elephant and camel etc.
● Bheeshaj was the person who treated the sick people.
● The Rigvedic Aryans worshipped the Sun as Savita, Mitra, Pooshan and Vishnu. Sun was called the ‘Eye of Gods’; and Agni the ‘Mouth of Gods’. Agni was considered to be the Purohit of the Aryans. They thought that the offering of the Yajna reaches to the gods through Agni. Varun was worshipped as a spatial god.

● In Rig Veda, Usha, Sita, Prithvi, Aranyani, Ratri, Vak are worshipped as goddesses.

● Besides Rig Ved, the reference of Sita as the goddess of agriculture is made in Gomil Grihya Sutra and Paraskar Grihya Sutra.

● The ancient idols of Ganesh show his main weapons as Paash and Ankush.

● In the Rigvedic age the traders were called ‘Pani’. They stole away the cattle of the Aryans.

● Das’ or Dasyas were more hated than the ‘Pani’. They have been referred as black complexioned inauspicious and opposed to Yajnas. They were the worshippers of Phallus (Shishnadev).

● In the Rigvedic age, the cow was the backbone of economy. It was called ‘Aghanya’—not to be killed, war has been referred as Gavisthi, the guest as Mohan and the daughter as Duhiti. One Rik refers to the domestication of sheep.

● Vashishtha who replaced Vishwamitra as Purohit of King Sudas, has been mentioned as adopted son of Urvashi, and born of the ‘Virya’ of Mitra and Varun on an earthen pot.

● Ballabh and Tarukshadas were chieftains who lavishly donated to the Purohits and through their grace obtained respect and high place in the Aryan society.

● Savitri is referred in the famous Gayatri Mantra. In Rig Ved the maximum reference is made of Indra. After him Varun is referred to. In the earlier Richas Varun and Marut have been mentioned as ‘Gan’. Twasta also was a Vedic God.

● Prajapati has been referred as the Adi Purush—the first human (male). The gods were his children.

● In Rig Ved, the king has been mentioned as the Protector of the clan or the Gopta Janasya. The reference to Sabha, Samiti, Gan, Vidath is made as the Tribal Councils.

● No bureaucracy developed in Rigvedic age. Yet the officer of Gochar land were called Vrajpati, the officer of the village was called Gramani. He was the commander. The chief of the family is referred as ‘Kulap’.

● The words like Vrat, Gan, Gram and Shardh have also been used for indicating the group of Soldiers.

● In Rig Ved Jan is used 275 times, Vish is used 170 times. Sangram is the word which indicates war between the villages.

● The God of Vegetation. It was also an intoxicating drink and the method of its preparation is referred in the Rig Ved.

● The later Vedic literature was written during 1100 to 600 B.C. The painted grey ware—bowls and plates were used and the tools which they used were made of iron.
● The main crop of the later Vedic age was wheat and paddy instead of barley.
● In the later Vedic age, the Vidath were extinct but the Sabha and the Samiti existed.
● In this period, the King performed the rites of Rajsuya Yajna with a desire to obtain divine power, Ashwamedha Yajna to expand the empire and the Vajpeya Yajna for chariot racing with friends and relatives of his Gotra.
● The Gotra system began in the later Vedic age. The custom of marrying outside the Gotra also started.
● In the literature of later Vedic age, the first three Ashrams are mentioned—(1) Brahmcharya, (2) Grihastha, (3) Banprastha. The Sanyas Ashram is not mentioned.
● In later Vedic period the plant Som could not be obtained easily. As such other drinks were also used.
● Gold and Silver were mainly used for making ornaments and utensils. Other metals were used for making many other implements in the later Vedic era.
● In later Vedic period, the commercial classes (Traders) organized themselves in ‘Sangh’. The Aryans conducted sea trade. Nisk, Satman and Krishal were usded as coins for trade purposes.
● In comparison to the religion of Rigvedic period, the later Vedic religion had become very complex. Purohits, Yajna and sacrifice were considered important. Many types of Yajnas were performed.
● The Shatpath Brahman refers to the various steps in progress of cultivation—Jutai (ploughing), Buwai
)planting), Lawani (weaning), Mandai (cutting) are the various processes mentioned in it.
● Sangam literature is compiled in 8 books. They are—(1) Narune, (2) Kuruntoge, (3) Aigunuru, (4) Padirupyuttu, (5) Paripadal, (6) Karlittorga, (7) Nedultoge, (8) Purnanuru.
● In the Sangam age, the Tamil Grammar was written in a detailed book, ‘Tolakappiyam’.
● With the songs of the musicians, the dancers known as Panar and Widelier used to dance.
● Pedinekilkanku is a famous composition of Sangam literature.
● Sangam is a Sanskrit word meaning a Congregation and a Council.
● The main theme of the Sangam literature is ‘Romance’ (Shringar) and heroism (Veergatha). Shringar is called as ‘Aham’ and Veergatha has been called as ‘Puram’.
● The first Sangam was organized at Madurai under the chairmanship of Rishi Agastya.
● The second Sangam was organized at Kapatpuram again under the chairmanship of Rishi Agastya.
● The third Sangam was organized at Madurai and it was chaired by ‘Nakkirar’.
● Avey was the family of Sangam age which meant Sabha (assembly).
● Panchvaram was the assembly of the advisors of the King of Sangam age.
● Ur was the institution which looked after the city administration.
● The excavation of Arikmedu, provide enough evidence to prove that once opon a time, the cantonements of the Roman traders resided there.
● The teachers in the Sangam age were called as Kanakkaters.
● The students in the Sangam age were called Bhanwan or Pillai.
● Parshvanath arranged for fourfold vows (Chaturvrata) for the Bhikshus (monks)—(1) I shall not kill the living beings, (2) I shall always speak the truth, (3) I shall not steal, (4) I shall not keep any property.

● Mahavir Swami has been called Nigashtha, Naatputra and Nirgranth Saatputra.

● Mahavir Swami left his mortal frame and attained Nirvana at Pawapuri near Patna in Bihar.

● The Triratna in Jainism are described as Samyak Shraddha (veneration), Samyak Gyan (knowledge) and Samyak Acharana (conduct).

● According to Jainism, Nirvana (redemption) to free the soul from the physical bondage.

● Mahavir Swami has described five vows for the common people which are called as Panchmaha-vrat. These are—Truth, Non-violence, No stealing, No collection of wealth or anything and celibacy (Satya, Ahimsa, Astey, Aparigrah and Brahamacharya). To these was later added, ‘Not to eat at Night’.

● Kaivalya is total knowledge which the Nirgranthget.

● Buddha was born in the Lumbini forest, 14 km beyond Kapilvastu in Nepal Tarai.

● Kaundinya, a Brahmin astrologer, was contemporary of Buddha.

● Gautam obtained knowledge at Gaya. Hence the place is called Bodh Gaya.

● The first sermon of Buddha is known as ‘Dharma Chakra Pravartan’.

● Mahatma Buddha delivered his first sermon at Rishipattan (Sarnath).

● The followers of Buddha were divided into four sections—(1) Bhikshu or the monks, (2) Bhik-shuni or lady monks, (3) Upasaks or devotees, (4) Upasikas or lady devotees.

● After delivering his teachings for constant 45 years, Mahatma Buddha attained Mahaparinirvan at the age of 80 at Kushinara (Kushinagar).

● Tripitaks are—(1) Vinay Pitak, (2) Suttpitak, (3) Abhidhamma Pitak.

● Vinay Pitak is divided into 3 sections—(1) Sutta Vibhag, (2) Khandhak, (3) Pariwar.

● Suttpitak contains—Diggh Nikay, Majjhim Nikay, Anguttar Nikay and Khuddak Nikay.

● In Abhidhamma Pitak, philosophical and spiritual thoughts are contained.

● There are seven treatises of Abhidhamma Pitak —(1) Dhamma Sangeeti, (2) Vibhang, (3) Dhatu Katha, (4) Puggal Panjati, (5) Katha Vastu, (6) Yamak, (7) Patthan.

● The eightfold paths are—(1) Right belief, (2) Right thought, (3) Right speech, (4) Right action, (5) Right means of livelihood, (6) Right execution, (7) Right remembrance, (8) Right meditation.

● In Buddhism, the Astangikmarg (eight fold path) is classified as—(1) Praja Skandh, (2) Sheel Skandh, (3) Samadhi Skandh.

● Under Praja Skandh come—Samyak Drishti, Samyak Sankalp and Samyak Vani (speech).

● Under Sheel Skandh come—Samyak Karmant, Samyak Aajeev.

● Under Samadhi Skandh come—Samyak Vyayam, Samyak Smriti and Samyak Samadhi.

● Mahatma Buddha was silent on the existence of God or otherwise but he did not believe in the existence of soul.

● The first Buddhist Council was convened after a few years of Buddha’s death under the chairmanship of Mahakassap in Saptparna caves near Rajgrih.

● The second Buddhist Council was organized at Vaisali.

● The third Buddhist Council was convened at Patliputra during the regime of Asoka.

● The fourth Buddhist Council was convened at Kashmir during the regime of Kanishka.

● Purans are said to be 18 in number of which Bhagwat Puran is very renowned.

● Bhagwatism is mentioned for the first time in the Bhishm Parva of Mahabarat.

● The Dravida Vaishnav devotees are known as the Alwars.

● A Brahman named Kautilya or Chanakya played a significant role in the establishment of the Mauryan empire.

● In the Greek writings, Chandra Gupta Maurya is called Sandrocottus.

● Arien and Plutarch have called him Androcottus.

● In the Mudra Rakshas written by Vishakhdutt, Chandra Gupta Maurya is called Chandragiri Chandrashree.

● In Buddhist literature, Mahavansh Tika is the book which throws ample light on the life of Chandra Gupta Maurya.

● ‘Indika’ was written by Megasthenese.

● In the book Mahavansh, Chandra Gupta Maurya is said to be Kshatriya by caste.

● After being defeated in war with Chandra Gupta, Selukose offered him Gadrosia (Baluchistan), Acrosia (Kandahar), Aria (Herat) and a part of Hindukush.
● Sudarshan Lake at Junagarh was built by Chandra Gupta Maurya.

● The Mahasthan inscription points out Chandra Gupta’s ascendancy over Bengal.

● The Rudradaman inscription of Girnar testifies to the suzerainty of Chandra Gupta over Saurashtra.

● According to Jain Texts, Chandra Gupta in the last years of his life, accepted Jainism and went to Mysore with the Jain monk Bhadrabahu.

● The empire of Chandra Gupta spread from Himalaya in the north to Mysore in the south; and from Bengal in the east to Baluchistan in the west. It covered Punjab, Sindh, Kashmir, Doab of Ganga and Yamuna, Magadh, Bengal, Malwa, Saurashtra and the region of Mysore.
● The administrative system of Chandra Gupta Maurya was Monarchy. In order to administer well, Chandra Gupta Maurya appointed a Council of Ministers.
● In the Mauryan age, the officer who collected the trade taxes was called Shulkadhyaksha.
● The Chairman of the Government services was known as Sutradhyaksha in the Mauryan age.
● The officer-in-charge of Weight and Measures was known as Peetadhyaksha in the Mauryan age.
● In Mauryan age, the officer who controlled the manufacture of wine, its sale and purchase and its consumption was Suradhyaksha.
● The chairman of the agricultural department was called Seetadhyaksha in Mauryan age.
● There were many officers such as Ganikadhyaksha,` Mudradhyaksha, Navadhyaksha, Ashwadhyaksha and Devtadhyaksha etc. in the Mauryan Age.
● The officer who kept the details of total income and expenditure of the State and decided the economic policy was called Sannidhata. Under him, worked officers like Treasurer and Shulkadhyaksha.
● In Mauryan age, the minister of factories and mines was called Karmantirak. His main task was to excavate different metals from the mines and look after the factories.
● In Mauryan age the Amatya of Fauzdari (Criminal) Court was called Pradeshta.
● The Amatya of the Civil Court was known as Vyavaharik.
● The Greek scholars have described the Amatyas as the seventh caste.
● The successor of Chandra Gupta Maurya is called name Bindusara in majority of the Puranas. Ceylonese works, Buddhist textsand in Deepvansh and Mahavansh. In Vayu Puran, his name is given as Bhadrasaar. In some of the Purans he is called as Varisaar. In the Chinese text—Fa-Uen-Chu-Lin, he is called as Bindupal. In another book Rajabalikatha, the successor and son of Chandra Gupta is called as Sinhasen.
● Ptolemy, the ruler of Egypt sent Dioniyas as his ambassador to the Court of Bindusaar.
● In Chandra Gupta Maurya’s time, the chief of the city was called Nagaradhyaksha who worked like the modern District Magistrate.
● The smallest unit of the administration was the village. Its chief officer was called Gramik or Gramani.
● Gramani was elected by the people of the village.
● In every village, there was an officer who was called Gram Bhojak.
● In the administration of Chandra Gupta Maurya the department of espionage was well organized. According to Kautilya, there were two sections of the secret service—(1) Sansthan, (2) Sancharan.
● In the inscriptions, Asoka is called Devanampriya and Priyadarshi.
● The Ceylonese sources and Deepvansh, call him, Priyadarshan and Priyadarshi. Scholars think that these were his titles.
● Asoka appointed an officer called Mahamatras in every city and district.
● In the 13th year of his reign, he appointed Dharma Mahamatra and Dharmayukta for the first time for the happiness and peace of his people.
● Upagupta was a Bauddhist monk of Mathura under his influence, Asoka changed his religion and accepted Buddhism.
● Asoka sent his daughter Sanghmitra and son Mahendra to spread Buddhism in Sri Lanka.
● In the mini edicts Asoka calls himself a Buddha Shakya.
● Asoka sent Majjhantik to propogate Buddhism in Kashmir.
● In 1750, it was Teffenthaler who first explored the Asokan pillars.
● Asoka’s last edict was found by Beadon in 1915 at Maski.
● The small edicts of Asoka are of two types. According to Smith, they were written in 259-232 B.C.
● The first kind of Asokan small pillar edicts are available at Roopnath in Jabalpur district, Sahasaram in Shahabad district of Bihar, Maski, in Raichoor district, and Vairat in Rajasthan.
● The second type of Asokan edicts have been found at Siddhpur (Chitralahug, Mysore) Jatig, Rameshwar and Brahmagiri.

● The Bhabru edict was found at Bairath near Jaipur in Rajasthan. In this edict seven precepts of Buddhism have been given which Asoka liked most and he desired that the people should read them and make their conduct accordingly. This edict is preserved in Kolkata Museum.

● Two edicts about Kalinga have been found at Dhauli and Jaugarh. In these, the principles of behaviour with he people of Kalinga and with the frontier people have been outlined.

● Asokan small edicts have been found at about 15 places.

● The Erangudi edict was found in Kurnool district of Andhra Pradesh at a place known as Erangudi.

● The Maski small edict was found from Maski village of Raichoor district of Andhra Pradesh. It contains the name of Asoka.

● The Rajul Mandgiri edict was found on a mound 20 miles beyond Erangudi in Kurnool district of Andhra Pradesh.

● The Gurjara edict has been found from a village named Gurjara in Datia district of Madhya Pradesh. It also mentions the name of Asoka.

● Ahraura edict was found from a hill of the village Ahraura in Mirzapur district of U.P.

● Palgoraria edict was found in 1975.

● The Sannati inscription (edict) has been found in the village Sannati in the district of Gulbarga of Karnatic State.
● The cave inscription are three in number which have been found in the Barabar hills of Gaya city in Bihar. These refer to the charity performed by the King to the Ajivaks.
● The language of the Kandahar edict is Greek and Aramaic.
● The Topara pillar edict has been found from a village named Topara in Haryana. In the course of time Firoz Tughlaq brought it to Delhi where it is kept at Feroz Shah Kotla ground.
● Rumindei small pillar edict was found from the Tarai of Nepal.

● Most of Asokan edicts are written in Prakrit language.
● In Gupta age ships and boats were manufactured in large numbers. Gujarat, Bengal and Tamil Nadu were the main centres of cotton industry.
● Trade between India and China was carried on before Gupta age, in 2nd century.
● India had trade relations with eastern, countries. They were called Swarnabhumi (land of gold).
● Peshawar, Bharaunch, Ujjaini, Varanasi, Prayag, Patliputra, Mathura, Vaishali and Tamralipti were trade centres.
● In west Bharaunch and in east, Tamralipti were prominent ports.
● Gold, silver, bronze, tin, campher, dates and horses were imported.
● The collective unit of the people who worked in various industries, were known as ‘Kuliks’.
● ‘Kulik Nigam’ and ‘Shreshthi Nigam were the unions of wealthy traders. The Kulik Nigam had its own seal which was used in commercial correspondence and the trade-goods.
● In the Gupta age, India maintained trade relations with Arabia. Horses were imported from Arabia and Iran.
● The Seals of Kulik have been excavated from the town Meeta near Allahabad.
● From Vaishali 274 Seals of Sarthwah Kulik Nigam have been excavated prove that it was a great institution of the Gupta age.
● Trade with China, Japan and Sumatra was carried from the port of Tamralipti.
● In Gupta age the land tax was known as ‘Udrang’.
● Kadur and Charpal were the ports situated in Andhra Pradesh.
● Kaveripattanam and Tondai were the ports of Chola State.
● Kokai and Saliyur were the ports of Pandya State.
● Kottayam and Mujris were the ports of Malwa State.
● Sindhu, Orhoth, Kalyan and Mibor were other main ports for trade.
● Hiranya was the tax realized in cash. Bhutavat Pratyaya was the tax levied upon the imports from other countries.
● Haldand was the tax charged on the ploughed land.
● A definite portion of the produce from agricultural land was charged as the land tax by the State. It was called Bhag tax. Generally it was charged in kind.
● In the Gupta age, the land was donated only to the Brahmans.
● The land donated to Brahmans was called Brahmdeya.
● The tax free villages of the Brahmans were called Agrahara.
● In the Gupta age, the Gram Parishads (village councils) were autonomous and free from the State control.
● The uncultivated land was the property of the king.
● The women who remained unmarried throughout their life and passed their time in studies were called Brahmavadinis.
● Taxila, Varanasi and Ujjaini were prominent centres of education.
● In the Gupta society, intercaste marriages were performed.
● The slave system was practised in the Gupta age.
● The joint family system was in vogue in Gupta society.
● In the women though not as much respected as in Vedic period, yet enjoyed important position in the society of Gupta age.
● Sheelbhattarika was an educated and worthy woman of the Gupta age.
● Widow remarriages were performed in the Gupta age, But some works of the age speak against it. Chandra Gupta II married the widow of Ramgupta, his brother. Her name was Dhruva Swamini.
● Prostitutes, expert in music and dance, and perfect in sexology were called ‘Ganikas’.
● The traders and commercial professionals had their ‘Shrenis’ in Gupta age. The Patkar, Tailik (oil traders), Pashan Kottak (stone cutters) were important Shrenis.
● The author of ‘Swapnavasavaduttam’ was an eminent prose writer.
● The author of Bhattikavya or Ravan Vadh, was Bhatti, an eminent poet of Gupta age.
● Bhartahari worte ‘Niti Shatak’, Shringar Shatak and Vairagya Shatak which became very famous. Some scholars believe that Bhartahari is another name for Bhatti.
● ‘Kuntleshwar Daityam’ is a drama that testifies to the fact that Kalidas belonged to the Gupta age.
● ‘Abhigyanshakuntalam’ ‘Meghdoot’ ‘Ritusanhar’ are some of the major works of Kalidas.

Wednesday, May 15, 2013

నినాదాలు- ఇచ్చిన వ్యక్తులు





1) ‘స్వరాజ్యం నా జన్మహక్కు దానిని సాధించి తీరుతాను’ అన్నదెవరు?- బాలగంగాధర తిలక్

2) ’డిల్లీ చలో’, ‘జై హింద్’ నినాదాలు ఇచ్చిందెవరు- సుభాష్‌చంద్రబోస్

3) ‘ప్రతి కంటినుండి కారే కన్నీరు తుడవడమే నా అంతిమ లక్ష్యం’ అని పలికిన జాతీయోద్యమ నాయకుడు ఎవరు?
జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ

4) ‘జై జవాన్- జై కిసాన్’ అన్నదెవరు?- లాల్‌బహదూర్‌శాస్ర్తీ

5) ‘వేదాలకు మరలండి’ అన్నదెవరు?-  దయానంద సరస్వతి

6) ‘ఒకే దేశం, ఒకే దేవుడు, ఒకే కులం, ఒకే ఆలోచన, తేడా ఏమీ లేకుండా, అనుమానం ఏమీలేకుండా మేమందరం అన్నదమ్ములం’అని పలికిన నాయకుడు ఎవరు?
 వి.డి.సావర్కర్

7) ‘చేయండి లేదా చావండి’ (డూ ఆర్ డై) అని క్విట్ ఇండియా ఉద్యమ సమయంలో పిలుపునిచ్చినదెవరు?
 మహాత్మాగాంధీ
8) ‘నాకు రక్తానివ్వండి మీకు స్వాతంత్య్రం ఇస్తాను’ అని పలికినదెవరు-  సుభాష్ చంద్రబోస్

9) ‘బెంగాల్ విభజన తర్వాత భారతదేశంలో నిజమైన చైతన్యం పెంపొందిందని బెంగాల్ విభజన దినం బ్రిటీష్ సామ్రాజ్య పతన దినంగా పరిగణించాలని’ పేర్కొన్న జాతీయోద్యమ నాయకుడు ఎవరు?- మహాత్మాగాంధీ

10) ‘పిచ్చాసుపత్రుల వెలుపల ఉన్న పిచ్చివారు మాత్రమే స్వాతంత్య్రం గురించి ఆలోచిస్తారు, మాట్లాడతారు’ అని పలికిన మితవాద నాయకుడు ఎవరు?- గోపాలకృష్ణ గోఖలే

11) ‘అవసరమైతే చిరిగిన చొక్కా తొడుక్కో గాని, ఒక మంచి పుస్తకం కొనుక్కో’ అన్న గొప్ప సంఘ సంస్కర్త ఎవరు?
 కందుకూరి వీరేశలింగం

12) ‘రాజకీయ స్వేచ్ఛ అన్నది జాతికి ప్రాణవాయువు’ అని పల్కిన జాతీయోద్యమ నాయకుడు ఎవరు?-అరబిందో ఘోష్

13) ‘ఆధునిక విద్య, విజ్ఞానాలను ఆర్జించకుండా మన జాతి పురోగమించడం సాధ్యంకాదు’ అని ప్రబోధించినవారు ఎవరు?-  రాజారామ్మోహన్‌రాయ్

14) ‘హిందువులు, ముస్లింలు భారతదేశానికి రెండు కళ్ళు లాంటివారు’ అని పలికిన జాతీయోద్యమ నాయకుడు ఎవరు?- సయ్యద్ అహ్మద్‌ఖాన్

15) ‘పోరాడితే పోయేది ఏమీలేదు బానిస సంకెళ్ళు తప్ప ప్రపంచ కార్మికులారా ఏకం కండి’ అని పిలుపునిచ్చిందెవరు?-  కార్ల్‌మార్క్స్

16) ‘మనిషి స్వేచ్ఛగానే జన్మించాడు కానీ ఎక్కడ చూసినా బంధితుడే’ అన్నదెవరు?- రూసో

17) ‘నీకు బానిసగా ఉండుటకు ఇష్టం లేనప్పుడు యజమానిగా ఉండటం కూడా ఇష్టపడకూడదు’ అన్నవారు ఎవరు?- అబ్రహం లింకన్

18) 'భూమిపై పుట్టే ప్రతి వ్యక్తి ఆర్థికంగా నరకాన్ని సృష్టించిన వాడవుతాడు’ అని పలికిన ఆర్థికవేత్త ఎవరు?- మాల్థన్


19) ‘మానవ పరిణామక్రమాన్ని ఒక గంట సినిమా తీస్తే అందులో 59 ని. శిలాయుగానికే సరిపోతుంది’ అని పలికినదెవరు?- హైమెనీలెనీ

20) ‘నేనే విప్లవాన్ని, నేనే విప్లవ శిశువుని’ అన్నదెవరు?- 14వ లూయి 

21) ‘స్ర్తిలకు ప్రసవం ఎలాగో దేశానికి స్వాతంత్య్రం అలాగే..’ అని పిలుపునిచ్చినదెవరు?- ముస్సోలినీ
22) ‘చైనా నిద్రావస్థలో వున్న పెనుభూతం దానికి మెలకువ వచ్చిననాడు ప్రపంచంపై పాశ్చాత్య దేశాల పెత్తనం అంతమవుతుంది’ అని అన్నదెవరు?- నెపోలియన్ బోనపార్టీ 

23) ‘సంగీత విద్వాంసుడు ఫిడేల్‌ను ప్రేమించినట్లే నేను అధికారాన్ని ప్రేమిస్తాను’ అని ఎవరు అన్నారు?- మొదటి నెపోలియన్

24) ‘స్ర్తి వ్యక్తిత్వానికి మాతృత్వం ఎలాంటిదో జాతుల వికాసానికి యుద్ధం అలాంటిది’ అన్నదెవరు?- హిట్లర్

25) ‘యుద్ధం ప్రష్యా దేశంలో ఒక జాతీయ పరిశ్రమ’ అని పల్కినదెవరు?- మిరాబో

Tags:నినాదాలు- ఇచ్చిన వ్యక్తులు ,History, GK Bits, చరిత్ర - మొట్టమొదటి వ్యక్తులు,తెలుగు జనరల్ నాలెడ్జి, జనరల్ నాలెడ్జి

చరిత్ర - మొట్టమొదటి వ్యక్తులు 2





  • అంతరిక్షం లోకి వెళ్ళిన మొట్టమొదటి బారతీయుడు--రాకేష్ శర్మ
  • బారత దేశపు మొట్టమొదటి కవి--వాల్మీకి
  • బారత దేశపు మొట్టమొదటి ఆర్థిక సంఘం అద్యక్షుడు--కే.సి. నియోగి
  • సాహిత్య అకాడమీ మొట్టమొదటి అద్యక్షుడు--జవహార్ లాల్ నెహ్రూ
  • ఐక్యరాజ్య సమితి సాధారణ సభలో హిందీలో ప్రసంగించిన మొట్టమొదటి భారతీయుడు--అటల్ బిహారీ వాజపేయి
  • ఐక్యరాజ్య సమితి సాధారణ సభ కు అద్యక్షత వహించిన మొట్టమొదటి భారతీయ వ్యక్తి--విజయలక్ష్మీ పండిత్
  • యునెస్కో సమావేశంలో సంగీతం వినిపించిన మొట్టమొదటి భారతీయుడు--రవిశంకర్
  • బ్రిటన్ లో ఒక విశ్వవిద్యాలయానికి ఛాన్సలర్ గా ఎన్నికైన మొట్టమొదటి భారతీయుడు--స్వరాజ్ పాల్
  • ఇండియన్ ఎయిర్ లైన్స్ మొట్టమొదటి మహిళా పైలెట్--దుర్గా బెనర్జీ
  • ఢిల్లీ మొట్టమొదటి మేయర్--అరుణా ఆసఫ్ అలీ
  • భారత దేశపు మొట్టమొదటి మహిలా రైల్వే డ్రైవర్--సురేఖా యాదవ్
  • లేబర్ కమీషన్ మొట్టమొదటి అద్యక్షుడు--గజేంద్ర గడ్గర్
  • మహిళా విశ్వవిద్యాలయం ను స్థాపించిన మొట్టమొదటి భారతీయుడు--డి.కే. కార్వే
  • మొట్టమొదటి భారతదేశపు అంధ పార్లమెంటు సభ్యుడు--జమునా ప్రసాద్ శాస్త్రి
  • బుకర్ ప్రైజ్ గెల్చిన మొట్టమొదటి భారతీయ మహిళ--అరుంధతీ రాయ్
Tags: చరిత్ర - మొట్టమొదటి వ్యక్తులు,తెలుగు జనరల్ నాలెడ్జి, జనరల్ నాలెడ్జి

చరిత్ర - మొట్టమొదటి వ్యక్తులు



  • భారతదేశ చరిత్రలో తండ్రిని చంపి అధికారంలోకి వచ్చిన మొట్టమొదటి పాలకుడు--అజాతశతృవు
  • జైనులలో మొట్టమొదటి తీర్థంకరుడు--వృషభనాథుడు
  • భారత్ లో మొట్టమొదటి సామ్రాజ్య నిర్మాత--మహాపద్మ నందుడు
  • నంద వంశపు రాజులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--మహాపద్మ నందుడు
  • శిశునాగ వంశపు రాజులలో మొట్టమొదటి రాజు--శిశునాగుడు
  • కుషాన్ రాజులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--మొదటి కాడ్‌పైనస్
  • మౌర్య సామ్రాజ్యపు మొట్టమొదటి రాజు--చంద్రగుప్త మౌర్యుడు
  • వేంగీ చాళుక్య మొట్టమొదటి రాజు--కుబ్జ విష్ణువర్థనుడు
  • కళ్యాణి చాళుక్య మొట్టమొదటి రాజు--తైలపుడు
  • బాదామి చాళుక్య మొట్టమొదటి రాజు--మొదటి పులకేశి
  • నవీన పల్లవ రాజులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--సింహవిష్ణువు
  • చోళవంశపు మొట్టమొదటి రాజు--విజయాలయ చోళుడు
  • చౌహాన్ రాజులలో మొట్టమొదటి రాజు--విశాలదేవ
  • ప్రతీహార వంశ మొట్టమొదటి పాలకుడు--నాగబట్టుడు
  • కాణ్వా వంశపు మొట్టమొదటి రాజు--వాసుదేవ కాణ్వ
  • రాష్ట్రకూట రాజులలో మొట్టమొదటి రాజు--దంతిదుర్గుడు
  • ఇక్ష్వాకులలో మొట్టమొదటి రాజు--క్షాంతమూలుడు
  • పుష్యబూతి వంశపు మొట్టమొదటి రాజు--ప్రభాకర వర్థనుడు
  • భారత్ - చైనా ల మద్య దౌత్య సంబంధాలను ప్రారంభించిన మొట్టమొదటి భారత పాలకుడు--హర్ష వర్థనుడు
  • శాలంకాయనులలో మొట్టమొదటి రాజు--విజయదేవ వర్మ
  • దక్షిణ భారతదేశంలో రాజ్యాన్ని ఏలిన మొట్టమొదటి మహిళ--రుద్రమదేవి
  • సేవ వంశపు రాజులలో మొట్టమొదటి రాజు--విజయాలయ సేన
  • శుంగ వంశపు రాజులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--పుష్యమిత్ర శుంగుడు
  • శాతవాహన రాజులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--శ్రీముఖుడు
  • కాకతీయ రాజులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--మొదటి బేతరాజు
  • రెడ్డి రాజులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--ప్రోలయ వేమారెడ్డి
  • విజయనగర సామ్రాజ్యపు సంగమ వంశపు మొట్టమొదటి రాజు--హరిహర రాయలు
  • విజయనగర సామ్రాజ్యపు సాళ్వ వంశపు మొట్టమొదటి రాజు--సాళ్వ నరసింహ రాయలు
  • విజయనగర సామ్రాజ్యపు తుళ్వ వంశపు మొట్టమొదటి రాజు--వీర నరసింహ రాయలు
  • విజయనగర సామ్రాజ్యపు ఆర్వీటి వంశపు మొట్టమొదటి రాజు--తిరుమల రాయలు
  • బానిస వంశపు మొట్టమొదటి సుల్తాను--కుతుబుద్దీన్ ఐబక్
  • ఖిల్జీ వంశపు మొట్టమొదటి సుల్తాను--జలాలుద్దీన్ ఖిల్జీ
  • తుగ్లక్ వంశపు మొట్టమొదటి సుల్తాను--గియాసుద్దీన్ తుగ్లక్
  • సయ్యద్ వంశపు మొట్టమొదటి సుల్తాను--ఖిజిర్ ఖాన్ సయ్యద్
  • లోఢి వంశపు మొట్టమొదటి సుల్తాను--బహలూల్ లోఢి
  • మరాఠా రాజులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--శివాజీ
  • పీష్వా లలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--బాలాజీ విశ్వనాథ్
  • ఢిల్లీ సంహాసనం ఎక్కిన మొట్టమొదటి బారతీయ మహిళ--రజియా సుల్తానా
  • మొఘల్ చక్రవర్తులలో మొట్టమొదటి పాలకుడు--బాబర్
  • టోకెన్ కరెన్సీ ని విడుదల చేసిన మొట్టమొదటి భారతీయ పాలకుడు--ముహమ్మద్ బిన్ తుగ్లక్
Tags: చరిత్ర - మొట్టమొదటి వ్యక్తులు,తెలుగు జనరల్ నాలెడ్జి, జనరల్ నాలెడ్జి

Friday, May 10, 2013

Ashokudu - అశోకుడు


  • బిందుసారుని కూమారుడు - అశోకుడు  (మౌర్య సామ్రాజ్యం).
  • కళింగ రాజ్యం (ఒరిస్సా) ను ఆక్రమించుకోనుటకు క్రీ.పూ 261 సం. లో ఆశోకుడు లక్షల సైన్యంలో కళింగరాజుపై యుద్దానికి దిగినాడు.
  • నేటి భువనేశ్వర్ కు దగ్గరలో గల " ధౌలీ " వద్ద జరిగిన భీకరపోరటంలో విజయం అశోకున్ని వరించింది. కళింగ రాజ్యంపై జరిగిన పోరులో లక్షయాబైవేలు మంది క్షతగ్రాతులయ్యారు.
  • ఉపగుప్తుడు - అనే భౌద్ద గురువు ద్వారా భౌద్ధమతాన్ని స్వీకరించాడు.
  • ఆశోకుని ధర్మపాలన వలన అతనికి " దేవానాంప్రియా "- "ప్రియదర్శిని " అనే బిరుదులు.
  • ఆశోకుడు ధర్మప్రచారం కోసం ప్రత్యక్షంగా "ధర్మమహామాత్రుల" నే ఉధ్యోగులను నియంచాడు.
  • ఆశోకుడు సుమారు 84,000 స్థూపములు నిర్మించాడు.
  • ఆశోకుడు విదేశాలలో బౌద్ధమత వ్యాప్తికి తన కూతురు- " సంఘమిత్ర " కొడుకు " మహేంద్రుడు " ని పంపించినాడు.
Tags: తెలుగు జి.కే బిట్స్, తెలుగు జనరల్ నాలెడ్జి, అశోకుడు మౌర్య సామ్రాజ్యం, మౌర్య సామ్రాజ్యం, కళింగ రాజ్యం.

Tuesday, May 7, 2013

విన్ స్టన్ చర్చిల్ ( బ్రిటన్ )

  1. బ్రిటిష్ రాజనీతిజ్ఞుడు, రచయిత చరిత్రకారుడు.
  2. ఈయన రాండల్ప్ చర్చిల్ కుమారుడు.
  3. మార్ల్ బోరోగ్రేట్-డ్యూక్ వంశస్తుడు.
  4. జీవితారంభదశలో ఈయన భారతదేశంలో సైనంలో పనిచేశాడు.
  5. దక్షిణాప్రికాలో వార్తాపత్రిక కరస్పాండెంట్ గా పనిచేశాడు.
  6. ఇతనిని బోయర్ లు పట్టుకోనగా విచిత్రరీతిలో తప్పించుకున్నాడు.
  7. 1900 లలో కన్సర్వేటివ్ గా పార్లమెంట్ లో ప్రవేశించాడు.
  8. 1939 లో II World War ప్రారంభమైనప్పుడు 1940 సంకీర్ణ ప్రభుత్వంలో ప్రధానమంత్రి అయ్యాడు.
  9. ఈయన జర్మనీదెబ్బకు బెదిరిపోతున్న మిత్రరాజ్యాల సైన్యాలను ఉత్తేజపరచి విజయపధంలో నడిపించాడు.

చైనా నాగరికత

  • ఆసియా ఖండానికి తూర్పున ఉన్న దేశం- చైనా
  • చైనాలో పెద్దనది హోయాంగ్ హో నది. తరుచుగా వరదులు వచ్చుట వలన చైనాదుఖఃదాయిని అంటారు.
  • చైనాలో కాంస్యయుగనాగరికత స్థాపించిన రాజవంశం- షాంగ్ వంశం
  • షాంగ్ వంశం తరువాత చౌ వంశం-చింగ్ వంశం (చిన్ వంశం) -హంగ్ వంశం (హన్ వంశం) - నూయి వంశం-టాంగ్ వంశం-సుంగ్ వంశం-మంచు వంశం.
  • చౌ వంశం లు కూన్ నగరం రాజధాని చేసుకోని పరిపాలించారు.
  • చైనా మహాకుడ్యాన్ని (Great of chaina Wall ) నిర్మించినావారు- షియోవాంగ్ టి (చింగ్ వంశం).
  • చైనా మహాకుడ్యాన్ని (Great of chaina Wall ) పోడవు- 2400, ఎత్తు- 6 మిటర్లు.
  • జెడ్ (Jade) అనే ప్రత్యేక శిల నుండి శృతులను పలికించేవారు.
  • కన్పూషనీజమ్ మతాన్ని స్థాపించిన వ్యక్తి- కన్ ప్యూషియస్
  • కన్ ప్యూషియస్ రచించిన గ్రంధం- పంచజింగ్
  • టావోయిజం మతాన్ని స్థాపించిన వ్యక్తి- లావోట్జి
  • లావోట్జి రచించిన గ్రంధం-       చో-నో-చీకింగ్
  • కాగితాన్ని కనిపెట్టి ప్రపంచానికి అందించిన వారు - చైనా వారు.
  • నీటి గడియారాన్ని, అయస్కాంతపు ఆకర్షణ శక్తిని, గణితంలో దశాంశ పద్దతిని కనిపెట్టారు.

Thursday, May 2, 2013

Indian History MP3(Telugu Audio) Study Material for All Competitive Exams Indian History MP3

Tags:Indian History MP3(Telugu Audio) Study Material for All Competitive Exams Indian History MP3 Study Material for All Competitive Exams ,Indian History MP3 Study Material for All Competitive Exams .Indian History-1 MP3 Download
















Tags:Indian History MP3(Telugu Audio) Study Material for All Competitive Exams Indian History MP3 Study Material for All Competitive Exams ,Indian History MP3 Study Material for All Competitive Exams .Indian History-1 MP3 Download

Saturday, December 15, 2012

Indian National Movement






 •Government of India Act 1858
Indian National Congress (1885)
Partition of Bengal (1905)
Muslim League (1906)
Swadeshi Movement (1905)
Morley-Minto Reforms (1909)
Lucknow Pact (1916)
Home Rule Movement (1915­1916)
The Gandhian Era (1918-1947)
Khilafat Movement (1920)
The Rowlatt Act (1919)
Jallianwalla Bagh Massacre (1919)
Non-Cooperation Movement (1920)
  

Chauri Chaura Incident (1922)
Swaraj Party (1922)
Simon Commission (1927)
Dandi March (1930)
Gandhi-Irwin Pact (1931)
The Government of India Act, 1935
Quit India Movement (1942)
Cabinet Mission Plan (1946)
Interim Government (1946)
Formation of Constituent Assembly (1946)
Mountbatten Plan (1947)
The Indian Independence Act, 1947
Partition of India (1947)



The East India Company had established its control over almost all parts of India by the middle of the 19th century. There were numerous risings in the first hundred years of British rule in India. They were, however, local and isolated in character. Some of them were led by the nobility who were refusing to accept the changing patterns of the time and wanted the past to be restored. But the risings developed a tradition of resistance offoreign rule, culminating in the 1857 revolt.

The Revolt of 1857, which was called a Sepoy Mutiny by British historians and their imitators in India but described as "the First War of Indian Independence" by many Indian historians, shook the British authority in India from its very foundations.
The Revolt of 1857, an unsuccessful but heroic effort to eliminate foreign rule, had begun. The capture of Delhi and the proclamation of Bahadurshah as the Emperor of Hindustan are a positive meaning to the Revolt and provided a rallying point for the rebels by recalling the past glory of the imperial city.

On May 10, 1857, soldiers at Meerut refused to touch the new Enfield rifle cartridges. The soldiers along with other group of civilians, went on a rampage shouting 'Maro Firangi Ko'. They broke open jails, murdered European men and women, burnt their houses and marched to Delhi. The appearance of the marching soldiers next morning in Delhi was a'signal to the local soldiers, who in turn revolted, seized the city and proclaimed the 80-year old Bahadurshah Zafar, as Emperor of India.

 Within a month of the capture of Delhi, the Revolt spread to the different parts of the country. Kanpur, Lucknow, Benaras,  Allahabad, Bareilly, Jagdishpur and Jhansi. In the absence of any leader from their own ranks, the insurgents turned to the traditional leaders of Indian society. At Kanpur, NanaSaheb, the adopted son of last Peshwa, Baji Rao II, led the forces. Rani Lakshmi Bai in Jhansi, Begum Hazrat Mahal in Lucknow and .Khan Bahadur in Bareilly were in command. However, apart from a commonly shared hatred for alien rule, the rebels had no political perspective or a definite vision of the future. They were all prisoners of their own past, fighting primarily to regain their lost privileges. Unsurprisingly, they proved incapable of ushering in a new political order.




Government of India Act 1858





The main provisions of the bill were:

    The Company's territories in India were to be vested in the Queen, the Company ceasing to exercise its power and control over these territories. India was to be governed in the Queen's name.
    The Queen's Principal Secretary of State received the powers and duties of the Company's Court of Directors. A council of fifteen members was appointed to assist the Secretary of State for India. The council became an advisory body in India affairs. For all the communications between Britain and India, the Secretary of State became the real channel.
    The Secretary of State for India was empowered to send some secret despatches to India directly without consulting the Council. He was also authorised to constitute special committees of his Council.
    The Crown was empowered to appoint a Governor-General and the Governors of the Presidencies.
    Provision for the creation of an Indian Civil Service under the control of the Secretary of State.

Queen Victoria issued a proclamation on November 1, 1858, placing India under direct government of the Crown, whereby:

(a) A viceroy was appointed in India

(b) Princes were given the right to adopt a son (abolition of Doctrine of Lapse)

(c) Treaties were honoured

(d) Religious freedom was restored and equality treatment promised to Indians

 The Proclamation was called the 'Magna Carta of Indian Liberty'. The British rule in India was  strongest between 1858 and 1905. The British also started treating India as its most precious possession and their rule over India seemed set to continue for centuries to come. Because of various subjective and objective factors which came into existence during this era, the feeling of nationalism in Indians started and grow.






Indian National Congress (1885)

Although the British succeeded in suppressing the 1857 Revolt, they could not stop the growth of political awareness in India. The Indian National Congress was founded in December 1885. It was the visible embodiment of the national awakening in the country. Its founder was an Englishman, Allan Octavian Hume, a retired member of the Indian Civil Service. The Indian leaders, who cooperated with Hume in launching the Congress, were patriots of high character. The first President of the Congress was W.C. Bannerjee.

The aims of the Congress were: promotion of friendship and cooperation amongst the nationalist political workers from the different parts of the country; the eradication of racial, creed or provincial prejudices and promotion of national unity; formulation of popular demands and their presentation before the Government; and, most important of all, the training and organisation of public opinion in the country.





Partition of Bengal (1905)

On December 30, 1898, Lord Curzon took over as the new Viceroy of India. The partition of Bengal came into effect on October 16, 1905, through a Royal Proclamation, reducing the old province of Bengal in size by creating a new province of East Bengal, which later on became East Pakistan and present day Bangladesh. The government explained that it was done to stimu­late growth of underdeveloped eastern region of the Bengal. But, actually, the main objective was to 'Divide and Rule' the most advanced region of the country at that time.






Muslim League (1906)

In 1906, All India Muslim League was set up under the leader­ship of Aga Khan, Nawab Salimul­lab of Dacca and Nawab Mohsin-ul-Mulk. The League supported the partition of Bengal, opposed the Swadeshi Movement, and demanded special safegurds for its community and a separate elec­torates of Muslims. This led to communal differences between Hindus and Muslims.





Swadeshi Movement (1905)

The Swadeshi movement has its genesis in the anti-partition move­ment which was started to oppose the British decision to divide Bengal. With the start of the Swadeshi movement at the turn of the century, the Indian National Movement took a major leap forward.

The Indian National Congress took up the Swadeshi call in Benaras Session, 1905, presided over by G.K. Gokhale, supported the Swadeshi and Boycott Movement of Bengal, Militant Nationalism spearheaded by Bal Gangadhar Tilak, Bipin Chandra Pal, Lala Lajpat Rai, and Aurobindo Ghosh was, however, in favour of extending the movement of the rest of India and carrying it beyond the programme of just Swadeshi and boycott of goods to full-fledged political mass struggle.




Morley-Minto Reforms (1909)

Morley-Minto Reforms were introduced in 1909 during the period when Lord Minto was the Governor­General of India. The reforms envisaged a separate electorate for Muslims besides other constitutional measures. The government thereby sought to create a rift within the Congress on the one hand by winning the support of the moderates,

and on the other, to win favour of Muslims against Bindus. To achieve the latter objective, the reforms introduced the system of separate electorates under which Muslims could only vote for Muslim candidates. This was done to encourage the notion that the political, economic and cultural interests of Hindus and Muslims were separate and not common. Indian political leaders were however dissatisfied by these reforms.







Lucknow Pact (1916)

An important step forward in achieving Hindu-Muslim unity was the Lucknow Pact 1916. Anti­British feelings were generated among the Muslims following a war between Britain and Turkey which opened way for Congress and Mus­lim League unity. Both the Con­gress and the Muslim League held sessions at Lucknow in 1916 and concluded the famous Lucknow Pact. The Congress accepted the separate electorates, and both organizations jointly demanded dominion status for the country.                

 Hindu-Muslim unity weakened the British attitude and forced the government to announce its future policy. In 1916 a British policy was announced whereby association of Indians was increased and there was to be a gradual development of local self-governing institutions.









Home Rule Movement (1915-­1916)

Dr. Annie Besant, inspired by the Irish rebellion, started a Home Rule Movement in India in September 1916. The movement spread rapidly and branches of the Rome Rule League were established all over India. Bal Gangadhar Tilak wholeheartedly supported this movement. Rejoined forces with Dr. Besant and persuaded the Muslim League to support this programme.









The Gandhian Era (1918-1947)


Mahatma Gandhi dominated the Indian political scene from 1918­1947. This period of the Indian National Congress is also referred to as the Gandhian Era. It was the most intense and eventful phase of India's freedom struggle. Mahatma Gandhi provided the leadership of the highest order and his philosophy of non-violent Satyagraha became the most potent weapon to drive out .the British from the Indian soil.










Khilafat Movement (1920)


The Caliph, Sultan of Turkey, was looked upon by the Muslims as their religious head. During the First World War, when the safety and the welfare of Turkey were threatened by the British thereby weakening the Caliph's position, Indian Muslims adopted an aggressive anti-British attitude. The two brothers, Mohammed Ah and Shaukat Ali launched an anti­British movement in 1920-the Khilafat Movement for the restoration.











The Rowlatt Act (1919)

While trying to appease Indians, the British Government was following a policy of repression. Throughout the First World War, repression of freedom fighters had continued. The revolutionaries had been hunted down, hanged or im­prisoned. The Government now decided to arm itself with more powers in order to suppress the freedom fighters. In March 1919, it passed the Rowlatt Act. This Act authorised the government to detain any person without trial. The Rowlatt Act came like a sudden blow. The Indians had been promised extension of democracy during the war. They felt humiliated and were filled with anger when they found that their civil liberties were going to be curtailed still further. Unrest gripped the country and a powerful agitation against the Act started. During this agitation, Gandhiji took command of the nationalist movement. March and April 1919 witnessed a remarkable political awakening in the country. There were hartals, strikes and demonstrations at various places. The slogans of Hindu-Muslim unity filled the air.




Jallianwalla Bagh Massacre (1919)


The Government was bent on suppressing the mass agitation. In Bombay; Ahmedabad, Calcutta, Delhi and at other places demonstrators were lathi-charged and fired upon. Gandhiji gave a call for a general hartal on April 6, 1919. The call was responded to with great enthusiasm. The Government decided to resort to repression to suppress the agitation. At this time the British Government committed one of the worst political crimes in modem history. An unarmed but a large crowd had gathered in Jallianwalla Bagh, Amritsar (Punjab) on April, 13, 1919 for a meeting. General Dyer ordered his troops to open fire on them without warning. This massacre of unarmed people (hundreds died and thousands were wounded) in an enclosed place from which there was no exit, was fol­lowed by a reign of terror in several districts under martial law.











Non-Cooperation Movement (1920)

With the Congress support of the Khilafat movement, Hindu-Muslim unity was achieved which encouraged Gandhiji to launch his non-violent, non-cooperation movement. At the Calcutta Session in September 1920, the Congress resolved in favour of the non-violent, non-cooperation movement and defined Swaraj as its ultimate aim. The movement envisaged: (i) Surrender of titles and honorary officers; (ii) Resignation from nominated offices and posts in the local bodies; (iii) Refusal to attend government darbars and official functions and boycott of British courts by the lawyers; (iv) Refusal of general public to offer themselves for military and other government jobs, and boycott of foreign goods, etc.

 The non-cooperation movement also saw picketing of shops selling foreign cloth and boycott of the foreign cloth by the followers of Gandhiji.










Chauri Chaura Incident (1922)

The Congress session held at Ahmedabad in December 1921 decided to launch a Civil Disobedience Movement while reiterating its stand on the non-violent, non­cooperation movement of which Gandhiji was appointed the leader. Before Gandhiji could launch the Civil Disobedience Movement, a mob of countrymen at Chauri Chaura, a place near Gorakhpur in D.P., clashed with the police which opened fire. In retaliation the mob burnt the police-station and killed 22 policemen. This compelled Gandhiji to call off the Civil Disobedience Movement on February 12, 1922.

 Despite this Gandhiji was arrested and sentenced to six years imprisonment. The Chauri Chaura incident convinced Gandhiji that the nation was not yet ready for the mass-dis6bedience and he prevailed upon Congress Working Committee in Bardoli on February 12, 1922 to call off the Non-Cooperation Movement.









Swaraj Party (1922)

Gandhiji's decision to call off the agitation caused frustration among masses. His decision came in for severe criticism from his colleagues like Motilal Nehru, C.R. Das and N.C. Kelkar, who organized the Swaraj Party. The foundations of the 'Swaraj Party' were laid on January 1, 1923, as the 'Congress­Khilafat-Swarajya Patty'. It proposed then an alternative programme of diverting the movement from widespread civil disobedience programme to restrictive one which would encourage its member to enter into legislative councils (established under Montford Reforms of 1919) by contesting elections in order to wreck the legislature from within and to use moral pressure to compel the authority to concede to the popular demand for self-government.











Simon Commission (1927)

Under the 1919 Act, a statutory commission was to be appointed by the British Government at the end of ten years from the passing of the Act to inquire into the working of the system of government in the country and to recommend further reforms. Thus the commission was scheduled to be appointed in 1929. It was ac­tually appointed two years earlier in 1927. The commission consisted of seven members of the British Parliament. It was headed by Sir John Simon. As all its members were British, the Congress decided to boycott it. The Commission arrived in India in Feb. 1928. It was greeted with black flags and hostile demonstrations everywhere it went. In one such demonstration at Lahore, Lala Lajpat Rai was seriously injured in a wanton police lathi-charge on the demonstrators. Lalaji died soon after from wounds received during the demonstration.










Dandi March (1930)

Also called the 'Salt Satyagraha'. To achieve the goal of complete independence, Gandhiji launched another civil disobedience movement. Along with 79 followers, Gandhiji started his famous march from Sabarmati Ashram on March 20,1930, for the small village Dandi to break the Salt Law. While Gandhiji was marching to Dandi,

Congress leaders and workers had been busy at various levels with the hard organizational tasks of enrolling volunteers and members, forming grassroot Congress Committees, collecting funds, and touring villages and towns to spread nationalist messages.

 On reaching the seashore on April 6, 1930, he broke the Salt Law by picking up salt from the seashore. By picking a handful of salt, Gandhiji inaugurated the Civil Disobedience Movement, a movement that was to remain unsurpassed in the history of the Indian National Movement for the countrywide mass participation it unleashed. The movement became so powerful that it sparked off partriotism even among the Indian soldiers in the Army. The Garhwal soldiers refused to fire on the people at Peshawar.









Gandhi-Irwin Pact (1931)

Early in 1931 two moderate statesmen, Sapru and Jayakar, initiated efforts to bring about rapprochement between Gandhiji and the government. Six meetings with Viceroy Lord Irwin finally led to the signing of a pact between the two on March 5, 1931, whereby the Congress called off the movement and agreed to join the Second Round Table Conference. The terms of the agreement included the immediate release of all political prisoners not convicted for violence, the remission of all fines not yet collected, the return of confiscated land not yet sold to third parties, and lenient treatment of all the government officials who had resigned.

 Gandhiji and other leaders were released from jail as Irwin agreed to release most political prisoners and to return the properties that had been seized by the governments. The government also conceded the right to make the salt for consumption of villages along the coast, and also the right to peaceful and non-aggressive picketing. The Congress on its part, agreed to discontinue the Civil Disobedience Movement and to participate in the next Round Table Conference.









The Government of India Act, 1935

The Simon Commission report submitted in 1930 formed the basis for the Government of India Act 1935. The new Government of India Act received the royal assent on August 4, 1935.

 The Act continued and extended all the existing features of the Indian constitution. Popular representation, which went back to 1892, dyarchy and ministerial responsibility, which dated from 1921, provincial autonomy, whose chequered history went back to eighteenth century presidencies, communal representation, which first received recognition in 1909, and the safeguards devised in 1919, were all continued and in most cases extended. But in addition there were certain new principles intro­duced. It provided for a federal type of government. Thus, the act:

(a) Introduced provincial autonomy

(b) Abolished dyarchy in provinces I

(c) Made ministers responsible to the legislative and federation at the centre

 The Act of 1935 was condemned by nearly all sections of Indian public opinion and was unanimously rejected by the Congress. The Congress demanded instead, the convening of a Constituent Assembly elected on the basis of adult franchise to frame a constitution for an independent India.             









Quit India Movement (1942)

On August 8, 1942, the Congress in its meeting at Bombay passed a resolution known as 'Quit India' resolution, whereby Gandhiji asked the British to quit India and gave a call for 'Do or die' to his countrymen. On August 9, 1942, Gandhiji was arrested but the other leaders continued the revolutionary struggle. Violence spread throughout the country, several government officers were destroyed and damaged, telegraph wires were cut and communication paralyzed. The movement was, however, crushed by the government.










Cabinet Mission Plan (1946)
The struggle for freedom entered a decisive phase in the year 1945-46. The British Prime Minister, Lord Attlee, made a declaration on March 15, 1946, that British Cabinet Mission would visit India to make recommendations regarding constitutional reforms to be introduced in India. The Cabinet Mission which constituted of Lord Lawrence, Sir Stafford Cripps and A.V. Alexander visited India and met the representatives of different political parties but a satisfactory solution to the constitutional difficulties could not be found. The Mission envisaged the establishment of a Constituent Assembly to frame the Constitution as well as an interim government. The Muslim League accepted the plan on June 6, 1946, while maintaining its rights of striving for a separate Muslim state. The Congress also partially accepted the plan.









Interim Government (1946)

On September 2, 1946, an inter­im government was formed. Congress members led by Pandit Jawaharlal Nehru joined it but the Muslim League did not as it withdrew its earlier acceptance of the Cabinet Mission Plan.



Formation of Constituent Assembly (1946)


The Constituent Assembly met on December 9, 1946, and Dr. Rajendra Prasad was elected its President. The Muslim League did not join the Assembly.









Mountbatten Plan (1947)

In March 1947, Lord Mountbatten replaced Lord Wavell. He announced his plan on June 3, 1947. It offered a key to the political and constitutional deadlock created by the refusal of the Muslim League to join the Constituent Assembly formed to frame the Constitution of India. Mountbatten's formula was to divide India but retain maximum unity. The country would be partitioned but so would be Punjab and Bengal, so that the limited Pakistan that emerged would meet both the Congress and the League's position to some extent. The League's position on Pakistan was conceded in that it would be created, but the Congress position on unity would be taken into account to make Pakistan as small as possible. He laid down detailed principles for the partition of the country and speedy transfer of political powers in the form of dominion status to the newly formed dominions of India and Pakistan. Its acceptance by the Congress and the Muslim' League resulted in the birth of Pakistan.











 The Indian Independence Act, 1947

The Bill containing the provisions of the Mountbatten Plan of June 3, 1947, was introduced in the British Parliament and passed as the Indian Independence Act,

1947. The Act laid down detailed measures for the partition of India and speedy transfer of political powers to the new government of India and Pakistan.

Partition of India (1947)

In accordance with the Indian Independence Act, 1947, India was partitioned on August 15, 1947 into India and Pakistan. The Act made India and Pakistan independent dominions. Bloodshed and violence marked the exodus of refugees. The state of Kashmir acceded to the Indian Union, after the raiders were helped by Pakistan, in October 1947. Lord Mountbatten was appointed the Governor-General of free1ndia and M.A. Jinnah the first Governor-General of Pakistan.






Send To : dvr506315@gmail.com

Followers